เขียนบทกลอนสุนทรป้อนคำหวาน แทนดวงมาลย์หมายส่งไปด้วยใจหวัง ความคิดถึงตรึงอุราไม่ลาพัง เติมพลังให้รักมั่นสัมพันธ์เรา แล้วจึงพับจับกระดาษวาดรูปร่าง เคล้าโครงร่างสร้างหัวใจไม่มีเหงา บรรจงจับพับใส่ซองของลำเนา แสตมป์เราเก่าหน่อยไม่ด้อยการ จ่าหน้าซองถึงเธอพร้อมที่อยู่ หยอดใส่ตู้รู้ความตามสถาน ไปถึงเธอผู้เพ้อหาทุกวันวาน ให้ได้อ่านประสานไว้ในสัมพันธ์ นั่นคือเรื่องเบื้องหลังเมื่อครั้งก่อน แต่เมื่อตอนย้อนอดีตกรีดใจฉัน ใช้จดหมายสื่อสารผ่านถ้อยอัน สลักมั่นบรรจงตรงข้อความ แต่บัดนี้วิถีการสื่อสารเปลี่ยน การอ่านเขียนเวียนจดหมายหลายคนข้าม โทรศัพท์รับอีเมล์ทุกโมงยาม ทุกผู้นามถามจดหมายช้าจริงจริง อีกไม่นานผ่านไปคงไม่เห็น สื่อสารเช่นเห็นข้อความตามซองสิ่ง เมื่อโลกเปลี่ยนยุคใหม่ไม่หยุดนิ่ง คนเขาทิ้งจดหมายหายจากไป คงจะเหลือเมื่ออยู่ตู้แสดง ให้เห็นแจ้งแจงอดีตสื่อสารได้ เป็นความรู้ให้ผู้คนที่สนใจ มาไขว่คว้าหาความหลังครั้งผ่านมา เก็บแสตมป์หลายรุ่นไว้ให้สะสม ด้วยอารมณ์คิดถึงรำพึงหา วันเก่าเก่าเราบรรจงลงปากกา ด้วยสรรหาพาถ้อยมาร้อยเรียง เป็นข้อความถามทุกข์สุขใจไหม เป็นอย่างไรในฟ้าฝนอาการเสี่ยง ร้อนหรือหนาวอ้าวร้อนนอนวังเวียง แม้ไร้เสียงเพียงแค่อ่านก็ดีใจ ต่อแต่นี้คงไม่มีอีกแล้วท่าน ข้อความอันบรรจงลงความได้ คงจะลืมจดหมายหมดรันทดใจ ฝากความไว้ให้นึกลองตรึกตรา
1044
5
0
3 ตุลาคม 2548 13:34 น. - comment id 522385
เก็บตก..จากบทกลอนสุนทรเก่า.. ..กากับหงส์ ดอกฟ้าหมาวัด (สำนวนที่ฉันจะฝืน...) คุณคนทะเล ขอบคุณครับสำหรับแรงใจ คุณแดดเช้า หงส์กับกาค่านั้นค่าคำเอื้อน เป็นคำเตือนค่าของคนให้ค้นหา กากับหงส์ดอกฟ้าหมาวัดหนา ก็แค่ค่าตราให้คิดด้วยจิตใจ ขอบคุณครับที่เข้ามาอยู่เป็นเพื่อน คุณธรรมาภิวัฏ แฟนทีมไหนครับ เชียร์ ๆๆ คุณเรนโมเมจัง ขอบคุณครับที่มอบให้และเพชรพรรณายก็มอบใหคุณเช่นกัน คุณ Manicman เพชรพรรณรายกหวังเช่นนั้นครับ คุณอัลมิตรา เหอ ๆๆ 4-1 ช่างน่าสงสาร สำหรับบทนี้..คงต้องหยิบปากกาลงหมึกกันแล้วล่ะครับ
3 ตุลาคม 2548 13:53 น. - comment id 522388
แต่ถึงยังไงเอมก็ชอบเขียนจดหมายอยู่ดี แต่ว่าไม่รู้จะเขียนถึงใคร เพราะไม่มีใครเค้าอยากให้เขียนถึง งือ ๆ ๆ ๆ เศร้า ๆ ๆ ๆ
3 ตุลาคม 2548 15:56 น. - comment id 522451
เขียนจดหมายบรรยายความตามเนื้อหา พรรณาอักษรามาสื่อสาร ความจริงใจห่วงใยมากจากดวงมาลย์ ยังคงอยู่ตลอดกาลเนินนานปีปกติเป็นคนไม่ค่อยเขียนจดหมาย แต่อย่างไรซะ ก็ไม่อยากให้จดหมายต้องสูญสลายไปตามกาลเวลา เพราะการเขียนจดหมายเป็นหนึ่งในการติดต่อสื่อสารที่มีหลักฐาน ใช่เพียงวาจา จริงไหมค่ะ อิอิ
3 ตุลาคม 2548 17:58 น. - comment id 522507
หยิบปากกามาเขียนลงกระดาษ ใจแทบขาดนั่งเช็ดหน้าน้ำตาไหล เขียนสารส่งมาให้คนหลายใจ น้ำตาไหลหลั่งรินสูญสิ้นเธอ ...แวะมาทักค่ะ..
3 ตุลาคม 2548 19:07 น. - comment id 522527
พลิ้วลายมือสื่ออารมณ์ผสมรัก บ่มเป็นหลักปักเป็นแก่นผูกแน่นจิต บรรจงแนบแอบอิงผิงชีวิต คล้องความคิดสู่มือขวัญฝันพร่าวพราว เป็นสื่อรอยถ้อยคำล้ำรู้สึก แต่ละเส้นเร้นลึกรู้สึกกล่าว เน้นจากใจถึงใจในเรื่องราว เล่าข่าวคราวหวังรักสลักลง : ) สวัสดีค่ะ คุณเพชรพรรณราย
4 ตุลาคม 2548 09:36 น. - comment id 522703
คนดี งามใจจังค่ะ พี่พุดเห็นด้วยค่ะ กับ การใช้ลายมือบรรจง พลีด้วยหยาดน้ำใจรัก แทนหยดหมึก เพื่อผลึกถักทอร้อยรัด ดั่งสร้อยโซ่รักอักษรา ที่ผู้รับจะแสนอิ่มเอมกว่ากัน เยอะเลยค่ะ
พี่พุดรักงานน้องเพชรพรรณราย ที่มาส่องประกายกล้า แสนงามล้ำ ณ กลางใจ..พี่พุดไพร เสมอมาค่ะ คนดี ด้วยรักๆเกินกล่าวค่ะ พี่พุดไพร
5 ตุลาคม 2548 16:12 น. - comment id 523498
ส่งจดหมายผิดซองรึป่าวค่ะ...
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
