จดหมายที่ถูกลืม

เพชรพรรณราย

เขียนบทกลอนสุนทรป้อนคำหวาน
แทนดวงมาลย์หมายส่งไปด้วยใจหวัง
ความคิดถึงตรึงอุราไม่ลาพัง
เติมพลังให้รักมั่นสัมพันธ์เรา
แล้วจึงพับจับกระดาษวาดรูปร่าง
เคล้าโครงร่างสร้างหัวใจไม่มีเหงา
บรรจงจับพับใส่ซองของลำเนา
แสตมป์เราเก่าหน่อยไม่ด้อยการ
จ่าหน้าซองถึงเธอพร้อมที่อยู่
หยอดใส่ตู้รู้ความตามสถาน
ไปถึงเธอผู้เพ้อหาทุกวันวาน
ให้ได้อ่านประสานไว้ในสัมพันธ์
นั่นคือเรื่องเบื้องหลังเมื่อครั้งก่อน
แต่เมื่อตอนย้อนอดีตกรีดใจฉัน
ใช้จดหมายสื่อสารผ่านถ้อยอัน
สลักมั่นบรรจงตรงข้อความ
แต่บัดนี้วิถีการสื่อสารเปลี่ยน
การอ่านเขียนเวียนจดหมายหลายคนข้าม
โทรศัพท์รับอีเมล์ทุกโมงยาม
ทุกผู้นามถามจดหมายช้าจริงจริง
อีกไม่นานผ่านไปคงไม่เห็น
สื่อสารเช่นเห็นข้อความตามซองสิ่ง
เมื่อโลกเปลี่ยนยุคใหม่ไม่หยุดนิ่ง
คนเขาทิ้งจดหมายหายจากไป
คงจะเหลือเมื่ออยู่ตู้แสดง
ให้เห็นแจ้งแจงอดีตสื่อสารได้
เป็นความรู้ให้ผู้คนที่สนใจ
มาไขว่คว้าหาความหลังครั้งผ่านมา
เก็บแสตมป์หลายรุ่นไว้ให้สะสม
ด้วยอารมณ์คิดถึงรำพึงหา
วันเก่าเก่าเราบรรจงลงปากกา
ด้วยสรรหาพาถ้อยมาร้อยเรียง
เป็นข้อความถามทุกข์สุขใจไหม
เป็นอย่างไรในฟ้าฝนอาการเสี่ยง
ร้อนหรือหนาวอ้าวร้อนนอนวังเวียง
แม้ไร้เสียงเพียงแค่อ่านก็ดีใจ
ต่อแต่นี้คงไม่มีอีกแล้วท่าน
ข้อความอันบรรจงลงความได้
คงจะลืมจดหมายหมดรันทดใจ
ฝากความไว้ให้นึกลองตรึกตรา