ตั้งคำถามกับตัวเองตลอดมา ว่าทำไมเจ้าน้ำตาช่างอ่อนไหว ว่าทำไมมีรักแล้วต้องจริงใจ ว่าทำไมต้องร้องไห้ในทุกครา แล้วในสุดท้ายก็ได้คำตอบ วันที่ใจฉันบอบช้ำอ่อนล้า เป็นเพราะเราอ่อนแออยู่เรื่อยมา เป็นเพราะเราไม่กล้าจะเปลี่ยนแปลง แล้วจึงเริ่มคิดจะเป็นคนใหม่ ฝึกหัดให้หัวใจได้แข็งแกร่ง เมื่อเราล้มก็จะลุกอย่างมีแรง แต่ก็แสร้งทำไปได้ไม่นาน ฉันกลับมานั่งร้องไห้อย่างเก่า เมื่อรักเราถูกใครเขาหักหาญ จึงกลับเป็นคนขี้แยแสนซมซาน สุดชอกช้ำทรมานร้าวรานใจ
เจลใส 25 ก.ย. 2548 10:43 น. - ID 81528 
995
4
0
25 กันยายน 2548 13:58 น. - comment id 518893
นึกถึงใจของเราก็เศร้าเคว้ง ตัวเธอเองเช่นกันก็หวั่นไหว บ้างก็ท้ออ้างว้างบนทางใจ บ้างก็มองหาใครให้พักพิงอ่อนไหวแต่อย่าอ่อนแอ อิอิ
25 กันยายน 2548 14:28 น. - comment id 518902
ภาพงามแปลกดีค่ะ พี่พุดรักนะคะ และ น้ำตาแค่สิ่งที่ผ่านมาทดสอบจิตค่ะ ไม่ให้หลงยึดติดยึดมั่นทุกฝันทุกรักค่ะ พี่พุดรักนะคะ
25 กันยายน 2548 16:48 น. - comment id 518922
อืมมๆๆอารมณ์อ่อนไหวย่อม ให้อะไรได้หลายๆอย่างเน๊อะ
แก้วประเสริฐ.
25 กันยายน 2548 17:46 น. - comment id 518930
อื่ม ก๊อ คุยกะตัวเองบ่อย ๆ ครายต่อครายจะจับ ไป ร.พ. บ้าอยู่แระ
26 กันยายน 2548 12:51 น. - comment id 519164
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
