ยามที่เธออยู่ใกล้ฉันไม่ซึ้ง ฉันนี้จึงเฉยเมยอย่างเคยเห็น แม้นเธอจะทุกข์ทนจนลำเค็ญ ฉันนี้เป็นเหมือนคนจนน้ำใจ ยามเธอจากร้างลาหาบอกกล่าว ฉันปวดร้าวดวงจิตคิดหมองไหม้ โอ้เพื่อนแก้วหลบลี้อยู่ที่ใด รู้หรือไม่...ใครคนหนึ่ง...คิดถึงเธอ.
8 กันยายน 2548 15:26 น. - comment id 512992
อืม................ กลอนบทนนี้ไม่คล้องจองเลยนะ ว่าไหม ? ******หงส์*******
8 กันยายน 2548 17:18 น. - comment id 513044
อ่านแล้วโดนใจมากเลย เพราะโดนคนคนหนึ่งซึ่งตอนนี้เค้ากำลังเป็นอย่างนั้นอยู่
22 กันยายน 2548 07:03 น. - comment id 517672
สวัสดีค่ะคุณหนูหงษ์...สวัสดีค่ะคุณ sombyinlove ขอบคุณมากนะคะที่เข้ามาทักทาย
9 มีนาคม 2550 18:01 น. - comment id 668216
กลอนเพราะมากค่ะ โดนใจมากๆค่ะ
6 เมษายน 2550 13:31 น. - comment id 680889
แวะมาอ่านกลอนครับ
8 พฤษภาคม 2550 22:38 น. - comment id 692713
ขออนุญาตนำบทกลอน...คิดถึง...ไปโพสถ์ใหม่ที่.....http://www.thaipoem.com/forever/my_home.php?mid = 22953 นะคะ เพื่อเป็นการรวมบ้านของ แก้ว กลางไพร เอง ค่ะ ...ขอนุญาต ค่ะ
8 พฤษภาคม 2550 22:39 น. - comment id 692717
ขออนุญาตนำบทกลอน...คิดถึง..ไปโพสถ์ใหม่ที่.....http://www.thaipoem.com/forever/my_home.php?mid = 22953 นะคะ เพื่อเป็นการรวมบ้านของ แก้ว กลางไพร เอง ค่ะ ...ขอนุญาต ค่ะ
10 กรกฎาคม 2551 17:31 น. - comment id 871492
เพราะและกินใจดีครับพี่ ผม เกียรติฯ ครับ