งานศพฉัน งานศพฉันเธอจ้าจะมาไหม สิ้นเยื้อใยแต่ใจฝากให้ถาม มีพวงหรีดมอบให้ไหมคนงาม เอ่ยคำถามก่อนลาฆ่าตัวตาย บอกให้คนรักพังได้ฟังบ้าง ก่อนทุกอย่างถูกเหยียบแล้วเงียบหาย หรือยังมีดวงจิตคิดทำลาย บอกให้คลายกังวลจากคนลา เอ่ยสักคำทำให้คนไร้สิทธิ์ มีชีวิตอีกวันอย่างหรรษา หากยังเหลือเชื้อเศษความเมตตา ขอนางฟ้าบอกหน่อยจะคอยฟัง (หากเธอไป) . เพียงสบตาภาพถ่ายใกล้โลงศพ แล้วก็จบรักเร้นเป็นความหลัง อย่าได้โกรธโปรดทิ้งความชิงชัง เป็นความหวังสุดทายที่หายใจ
6 กันยายน 2548 12:35 น. - comment id 512116
เคยคิดแบบนี้เล่นๆเหมือนกันค่ะ
6 กันยายน 2548 12:43 น. - comment id 512123
ไปงานแต่งฉันดีกว่ามั้งค่ะ อิอิ แต่งได้ดีมากเลยค่ะ แวะมาชื่นชมในผลงาน
6 กันยายน 2548 14:46 น. - comment id 512168
แวะชมผลงาน อ่านแล้วเศร้าพิกลอ๊ะ
6 กันยายน 2548 16:36 น. - comment id 512184
อย่าคิดอย่างนี้เลยเขาไม่มาหรอก ถ้าเขายังมีใจให้ก็คงไม่ทิ้งเราหรอก เข้มแข็งดีกว่า
6 กันยายน 2548 19:39 น. - comment id 512229
เป็นกลอนที่เขียนจากจินตนาการเพริศแพร้วมาก... ชื่นชมในผลงาน... สวัสดีค่ะ
7 กันยายน 2548 00:20 น. - comment id 512281
คิดซะน่าเศร้าจังนะคะ แต่งได้ดีเหมือนเคยค่ะ
7 กันยายน 2548 00:30 น. - comment id 512285
ไม่คิดฆ่าตัวตายครับผม แต่ก็พอจะเข้าใจความเจ็บจากความรักอยู่บ้าง จึงไม่แปลกใจที่คนผิดหวังในรัก กล้าแม้แต่จะทำร้ายชีวิตตัวเอง (เคยโดนกับตัวเองเหมือนกัน) ...ล้มบ้างก็ได้....\"ถ้าหากไม่ปล่อยให้เรียนรู้ในวันนี้ แล้วจะมีวันที่เข้าใจไหม\" ขอบคุณที่แวะมาอ่านครับ
7 กันยายน 2548 00:32 น. - comment id 512286
ตอนหนึ่งที่ขุนแผน สอน พลายงาม เรื่องความรัก .....นี่แหละความรักละ มักชักพาให้เป็นไปต่าง ๆ มีแต่อาวรณ์ร้อนใจทั้งหลับทั้งตื่นทั้งกลางคืนทั้งกลางวัน เจ้าหลงใหลใฝ่ฝันถึงเพียงนี้ก็เพราะเพิ่งเคยรู้จักกับความรัก และสำคัญความรักว่าดีไปเสียหมด ลูกเอ๋ย เจ้ายังไม่เคยรู้รสรัก เมื่อความรักกลับกลายเมื่อไร เมื่อนั้นแหละมันเจ็บปวดรวดร้ายยิ่งกว่าเจ็บอะไรอื่นหมดทั้งโลกนี้.....
6 กันยายน 2548 21:33 น. - comment id 512297
เขียนได้ดี อ่านแล้วค่อนข้างจะดูเศร้า แต่ก็ดูน่ากลัวด้วยอะ...เหอ เหอ เหอ คิดแต่งไปได้ไงเนี่ย เคยคิดแบบนี้ด้วยเหรอ
7 กันยายน 2548 11:36 น. - comment id 512452
งานเพราะเสมอนะคะ (ค่อยเบาใจที่เห็นว่าไม่ได้คิดแบบนั้นจริงๆ)