เคยเป็นนกบินไปในสายลมแรง คิดว่าปีกตัวเองแข็ง จึงหลงไปในพายุลูกใหญ่ ต้านแรงลมไม่ไหว บินต่อไม่ได้ จึงร่วงหล่นทันใด เจ็บช้ำปางตาย ไม่มีใครมาช่วย เหลียวแล จนวันหนึ่งมีเด็กชายตัวเล็กๆมาพบเห็น บังเอิญเป็นเด็กดี มีใจคิดสงสาร จึงเก็บนกตัวนั้นมารักษาจนเนิ่นนาน เลี้ยงไว้พานใจจิต คิดผูกพัน เขารับเลี้ยงฟูมฟัก เข้ารักษา หากรงมาอย่างดี ให้อาศัย แต่นกน้อยยังเป็นนก ที่เพียง โบยบินไป รักก้อรักในใจ เขาเมตตา มองออกไปนอกหน้าต่าง เห็นผองเพื่อน บินผ่านไป ไม่มาเยือน เชือนสงสัย นึกถึงวันเก่า-เก่า ที่เคยโบยบินไป แต่สุดท้ายเจ็บตัวไม่มีใคร เคียงข้างเลย ใช้ความคิดทบทวนอยู่นานนัก ด้วยความรักที่มีต่อเจ้าของ จึงไม่กล้าออกไป ดังใจปอง เสียสละ ตอบแทนเจ้าของที่เลี้ยงมา เวลาผ่านไปหลายปีดีดัก ความรักที่มี เริ่มห่างหาย เจ้าของก้อมองหานกตัวใหม่มาข้างกาย ส่วนตัวนกก้อไม่วาย ต้องเสียใจ ประตูกรงเปิดออกโดยบังเอิญ เพราะสายลมเหมือนเชื้อเชิญ ให้เดินหาย มาคราวนี้เจ้านก อยู่เดียวดาย เลยมิวาย บินออกไปไม่รู้ตัว จากนกตัวน้อย เป็นนกตัวใหญ่ บินเข้าฝูงไปตามกลิ่นที่เคยโหยหา ยังมิวาย ห่วงเจ้าของที่เคยอุ้มชูมา แต่คิดได้ว่า เวลาแบบนั้น ได้จบลง ส่วนเจ้าของได้นกตัวใหม่ มาโอบอุ้มชูใจ ไม่ห่างเหิน ลืมนกตัวเก่าที่หายไป ด้วยกาลเกิน เหมือนความทรงจำเรื่องเก่า ถูกเมิน หายไป
23 สิงหาคม 2548 19:46 น. - comment id 507764
สู้ต่อไปนะนกน้อย
23 สิงหาคม 2548 20:24 น. - comment id 507809
นกน้อยที่น่าสงสาร สู่หนทางเดินตามความฝัน ก้าวออกไปแล้วไม่หวนกลับรัง สู่ความหวังอันสดใสแห่งชีวิตตน
24 สิงหาคม 2548 09:18 น. - comment id 507930
มากระซิบว่ารักน้อง และรักนกไพรค่ะ และรักแสนรักดวงใจ ที่แสนเข้มแข็ง รักแรงใจที่สู้ไปมิถอยค่ะ ด้วยดวงใจซึ้งซาบค่ะ
24 สิงหาคม 2548 12:24 น. - comment id 508033
นกน้อยในกรงทอง ชอบแลมองออกหน้าต่าง อยากอยู่อย่างเข้าบ้าง แต่อ้างว้างไร้ทางไป พอสบในโอกาส จึงมิอาจกีดกั้นไหว นกน้อยโผบินไป สู่ทางใจในทางตัว หากเป็นนกฉันจะโผบิน
30 สิงหาคม 2548 09:47 น. - comment id 509746
ซึ้งดีครับ