สองเท้าเปล่าเหยียบย่างบนทางหิน เจ็บแทบน้ำตารินก็ทนไหว แต่เมื่อเห็นขวัญตามากับใคร น้ำตารินตกในใจระทม สองมืออุ้มบาตรว่ามั่นยังสั่นสะทก กลัวหลุดตกอกสะอื้นใจขื่นขม มองเห็นเขาเริงรื่นชื่นภิรมย์ ถือขนมอาหารมาทานบุญ สองมือเขาประคองน้องใส่บาตร เหมือนฟ้าฟาดกลางใจไร้แรงหนุน ใจหลวงพี่แหลกสลายกลายเป็นจุณ แม้บาตรอุ่นแต่กลับหนาวร้าวฤดี ปิดฝาบาตรให้พรย้อนกลับวัด หวังพระธรรมบำบัดใจหลวงพี่ พิจารณาข้าวทุกคำนำชีวี แต่เหมือนมีคมมีดมากรีดคอ.....
22 สิงหาคม 2548 14:26 น. - comment id 507094
หลวงพี่ ..สำรวมหน่อยเจ้าค่ะ หลวงพี่เดินจะตกบ่ออยู่แล้วนะคะ
22 สิงหาคม 2548 14:28 น. - comment id 507095
เฮ้อ...งานนี้สงสัยผ้าเหลืองร้อนอีกแล้วละมั้งศิษย์น้อง...
22 สิงหาคม 2548 14:36 น. - comment id 507098
บาปน่ะ ติดจรวดนะค่ะ...หลวงพี่
22 สิงหาคม 2548 15:05 น. - comment id 507105
oน่าสงสารหลวงพี่จังค่ะ ขอให้ตัดใจได้...สาธุ
22 สิงหาคม 2548 15:55 น. - comment id 507121
หลวงพี่เท่งป่าวคับ หัวใจสลายอย่าย้อมใจด้วยสาเกนะท่าน มันบาป อิอิ
22 สิงหาคม 2548 15:55 น. - comment id 507122
แวะมาให้กำลังใจหลวงพี่ค่ะ................ อิอิ .............. น่ารักดีค่ะ กลอนอ่ะ
22 สิงหาคม 2548 15:56 น. - comment id 507123
บวชแถวไหนเนี่ย จะได้ไปถวายภัตตาหารบ้าง อิอิ
22 สิงหาคม 2548 16:07 น. - comment id 507133
บาปนะคะหลวงพี่ ว่าจะแต่งกลอนตอบแทนผู้สาวเจ้า แต่รู้สึกว่าคันยิกๆ แค่คิดก็ขี้กลากขึ้นแล้วอ่ะ
22 สิงหาคม 2548 16:35 น. - comment id 507164
นายเมาเอ๋ย ทำไมเวลาไม่เมา ไม่คิดถึงพี่เลยว่ะ คิดถึงเสียงแคนจัง สบายกันดีทั้งวงนะ
22 สิงหาคม 2548 17:05 น. - comment id 507188
นิมนต์ค่ะหลวงพี่ ขอเลขเด็ดงวดนี้ด้วยค่ะ อิอิ
22 สิงหาคม 2548 17:26 น. - comment id 507206
อภิโถ อ๓อถัง กาละมังแตก โอ้ .........
22 สิงหาคม 2548 18:06 น. - comment id 507245
++++++++++++++++++++++++ 555 ปลงเถอะหลวงพี่... +++++++++++++ ตัดเสียซึ่งกิเลส..
22 สิงหาคม 2548 19:31 น. - comment id 507283
เขียนดีครับ อารมณ์เจ็บ กลั้นออกมา หรือว่าจากจินตนาการ ทอดอารมณ์ได้ลึก
22 สิงหาคม 2548 19:49 น. - comment id 507306
หลวงพี่จ๋า ยังตัดไม่ได้เหรอเนี่ย
22 สิงหาคม 2548 21:09 น. - comment id 507337
อืมม...อ่านแล้วซึ้งครับ ป่านนี้คงนั่งสมาธิตัดกิเลสแยะเลยนะ แก้วประเสริฐ.
22 สิงหาคม 2548 22:47 น. - comment id 507379
กับข้าววันนี้คงไม่ต้องพึ่งน้ำปลานะหลวงพี่ เค็มน้ำตาแทน ยังไงก็สำรวมหน่อยนาครับ อิอิ
22 สิงหาคม 2548 22:59 น. - comment id 507388
โถ่ พุทธบุตร ของเรา . . . . ... สมมติสงฆ์ จิตใจยังต้องขัดเกลา . . . แต่ไม่เป็นไรผมยังก้มกราบท่านได้ด้วย ความศรัทธายิ่ง เพราะท่านคือพุทธบุตร บุตรของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ...
22 สิงหาคม 2548 23:23 น. - comment id 507399
โอ้ เมา แหกพรรษาอีกแล้วเหรอเนี่ย เอ้อ บาป ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
23 สิงหาคม 2548 00:19 น. - comment id 507432
....น่าสงสารหัวใจหลวงพี่... แต่อย่างผมนี้...พี่หลวงแก่แล้ว.... สวัสดีครับ
23 สิงหาคม 2548 00:49 น. - comment id 507445
สวัสดีค่ะอ้ายเมา... จะเป็นพระหรือฆราวาส ล้วนต้องใช้ขันติดับอารมณ์ก่อน... เป็นพระยิ่งต้องสำรวม... รัก โลภ โกรธ หลง ความทุกข์พื้นฐาน แต่ยิ่งใหญ่ของมนุษย์.. ต้องทำใจจ้ะ อ้าย ฝันไม่ดีแน่อ้ายเอ๋ย คืนนี้.... ราตรีสวัสดิ์ค่ะ
23 สิงหาคม 2548 05:21 น. - comment id 507464
หลงพี่แวะมาบิณ แถวนี้บ้างนะครับ จะได้เอาแตงโมงลูกโต ลูกเดียว ใส่ให้เต็มบาตรไปเลยครับ
23 สิงหาคม 2548 09:59 น. - comment id 507498
สำรวมอยู่แล้วครับเจ๊ ไม่สำรวมไม่ได้หรอกเดี๋ยวเหล้าหก เอ๊ย ไม่ใช่ กลัวตกท่อเหมือนกันนา....อิอิอิ ครั้งนี้ผ้าเหลืองคงไม่ร้อนหรอกครับศิษย์พี่ แต่จิตใจมันร้อนแทน พุท....โธ ยุบหนองพองหนอ อยู่ครับ อิอิ แมงกุ๊ดจี่ จรวดส่วนมากจะยิงขึ้นฟ้า แต่หลวงพี่เป็นแค่คนเดินดินธรรมดาๆ แต่ถ้าเป็นแบบจากอากาศสู่พื้น ยิงจากเครื่อง F16 จะล็อกเป้าได้เหรอ ไม่ได้ตัวโตคับฟ้า เหมือน.... จีด้า ถ้าโยมมาถวายสังฆทาน ใส่บาตรหลวงพี่บ่อยๆ ก็คงหายเร็วๆแน่นอน...อะแฮ่ม สาธุ... คุณไรไก่ อาตมาคงไม่ย้อมใจด้วยน้ำสาเก หรอกโยม อาตมาจะฉันน้ำปานะที่หมักจากข้าวเหนียวดีกว่า..คุณยายฟ้าใส ขอคุณครับ ที่มาเป็นกำลังใจ ขอให้มีอายุ วัณณะ สุขะ พละ เทอญ ตูน ก็ใกล้ๆ บ้านตัวเองแหละมั้ง บิณฑบาตรผ่านหน้าทุกวัน ไม่สังเกตมั่งเหรอ 555หมูกานต์ ตอนนี้หลวงพี่ก็ เกาก้นยิกๆ แล้ว พี่จิ๋ง ทำไมจะไม่คิดถึงล่ะครับ คิดถึงเสมอแหละ แต่งบในการโทร โดนจำกัดครับ เลยไม่ได้โทร อิอิอิ ทั้งวงยังสบายดีครับ มีแยกออกไปเป็นศิลปินเดี่ยวก็มีครับ เลยไม่ค่อยได้ร่วมงานเท่าไรครับ...คนเมืองลิง เดี๋ยวใกล้วันก่อนนะ หลวงพี่ขอไปนั่งกรรมฐานในป่าช้าก่อน ได้จะมาบอก อิอิอิ ไอดาโห้ คุณน้ำใส คงจะปลงยากซักหน่อยล่ะ ขนาดท่านพระครู ท่านเจ้าคุณ บวชมานานยังปลงกันไม่ค่อยได้ แล้วนับประสาอะไรกับหลวงพี่ที่บวชเข้าพรรษา แค่สามเดือน คงไม่อาจจะปลงได้หรอก คุณณพ วิฤทธิ์ชัย ขอบคุณครับ จากประสบการณ์จริงบางอย่าง รวมจินตนาการบางสิ่ง บวกกับข่าวที่เกิดขึ้นตามหน้าหนังสือพิมพ์ ครับ จะตัดได้ไงล่ะจ๊ะ ที่รัก ก็ที่รักหนีไปกับใครก็ไม่รู้ หลวงพี่ทนไม่ได้ ลุงแก้ว ครับ มันยากนะครับ การที่จะข่มจิตใจตัวเองนี่ ต้องฝึกอีกนานครับ สำรวมกายน่ะสำรวมได้ง่ายอยู่แล้ว แต่สำรวมใจนี่สิ ยากยิ่งนัก นะโยมหน่องเอ๊ย... โยมพลทหาร คิดได้เช่นนั้นก็ดีแล้ว การขัดเกลาจิตใจน่ะ มันยากนะโยม อาตมาก็เป็นพระบวชใหม่ ยังไม่สามารถขนาดนั้น การทำบุญ คือการชำระจิตใจอย่างหนึ่ง ทำด้วยใจบริสุทธิ์ เราก็จะได้บุญ อ้อย ก็ช่วงนี้เข้าพรรษา ก็ต้องเขียนเรื่องเกี่ยวกับ การเข้าพรรษานี่แหละ สวรรค์อยู่ในอก นรกอยู่ในใจ %51เพ่หนุ่ย ยังงี้ต้องเพลงนี้ครับ ไปอยู่ที่ไหน ขวัญใจพี่หลวง โอ้แม่พุ่มพวง เห็นใจพี่หลวงบ้างหม้าย....อิอิอิ พี่ปรายครับ ถ้าคนเรารู้จักใช้ขันติ สงบจิตใจบ้าง โลกนี้จะน่าอยู่ขึ้นเยอะครับ บางครั้งเห็นคนระดับผู้บริหารประเทศ เจ้าคณะจังหวัด ....เห็นแล้วรู้สึกยังไงก็ไม่รู้ กลอนชิ้นนี้ เขียนเพื่อดูการตอบสนองจากท่านผู้อ่านครับ ว่าจะเป็นเช่นไรครับผม โยมชัยชนะ สาธุๆ อมิตาพุทธ แล้วอาตมาจะไปนะโยม ว่าแต่แถวนั้นมีเจ้าถิ่นบิณฑบาตรประจำหรือเปล่า คงไม่ยกพวกมาตีหัวอาตมานะ... อายุ วัณณะ สุขะ พละ จงมีแก่ญาติโยมทุกท่าน เจริญพร.. หลวงพี่เมา เมรยสาโท มิตรภาพอาบเมรัย