..๏ เพราะเธอยังห่วงหาอาวรณ์เขา มิอาจลืมรักเก่าที่เศร้าหมอง ฉันมิได้เจตนามาเฝ้ามอง ความเกี่ยวข้องบอกได้ฉันไม่มี ฉันเพียงแต่ยืนดูอยู่ห่างห่าง แก้วถูกขว้างต่อหน้าตำตานี่ เขาเอามาทิ้งไว้มิไยดี แก้วใบที่ยับเยินเกินเยียวยา จะซ่อมแซมอย่างไรใครตอบที ฉันไม่รู้วิธีที่รักษา ได้แต่มองแล้วสมเพชเวทนา แก้วไม่เหลือคุณค่าคราชื่นชม เ ก ร็ ด ท ร า ย . . . เคยประกายวับวาวเจ้างามสม ครั้นถูกหลอมเป็นแก้วแล้วระทม โดนคลื่นลมฤๅพร้อยบนรอยทราย แ ด่ เ ธ อ .. หากยังเพ้อรำพันด้วยมั่นหมาย หัวใจเธอเจ็บมิจำเขาทำลาย อาจสลายสักวันฉันขอเตือน ๚ะ๛
อัลมิตรา 17 ส.ค. 2548 12:37 น. - ID 79858 
1392
19
0
17 สิงหาคม 2548 12:44 น. - comment id 504729
เขียนดีจังค่ะ ชอบค่ะ
17 สิงหาคม 2548 13:09 น. - comment id 504744
อิมจ๋า.......ทุกสิ่งในโลกเราล้วนอนิจจังทั้งสิ้นจ๊ะ.......อย่าคิดมากไปสิจ๊ะเพื่อน..... ไม่ได้เข้ามาเสียนานยังคิดถึงเพื่อนๆๆเสมอนะจ๊ะ...
17 สิงหาคม 2548 13:35 น. - comment id 504750
รอยทรายลายพลอยรอยแก้ว ไป่ค่ากลบแล้วหาที่ มิ่งมิตรมิตราจิตรี จิตเจ้าคงค่ามีไม่เลือนทราย พลอยแม้นจะอยู่ในสักรอยทรายกลับหาเลือนค่าไม่ ใจเจ้าอย่าเพียงหวั่นไหวไปเลยมิ่งมิตรอัลมิตรา สักครามือแห่งความงามอันควรค่าจะเก็บเจ้ามาจากรอยทราย
17 สิงหาคม 2548 13:47 น. - comment id 504753
mแก้วประกอบด้วยทรายหลายกำมือ และทรายแต่ละกำมือ ก็มีเม็ดทรายเกินคณานับ ดังนั้น คุณค้าของแก้ว จึงหาที่เปรียบไม่ได้
17 สิงหาคม 2548 13:58 น. - comment id 504767
แก้วบาดมือไหม มามะทำแผลให้นะ
17 สิงหาคม 2548 14:22 น. - comment id 504791
ไร้รูปในรอยทราย...ดั่งไร้ความหมายในใจเธอ...อิอิ..รู้นะว่าคิดไรอยู่...ไปหละ..
17 สิงหาคม 2548 14:36 น. - comment id 504807
ทรายนั่นลบหายได้ง่าย แต่ถ้าเป็นหินนี่...คงมิหาย.....
17 สิงหาคม 2548 14:41 น. - comment id 504811
แวะมาอ่าน ไพเราะมากคะ ชื่นชมผลงานเหลือเกินคะ
17 สิงหาคม 2548 17:51 น. - comment id 504944
เศร้า - เศร้า
17 สิงหาคม 2548 20:07 น. - comment id 504984
จำได้ว่าสมัยตอนเรียน คณุวิทยาศาสตร์เคยบอกว่า แก้วทำมาจากทราย เมื่อแตกลงทำไมถึงบาดมือให้เจ็บได้ แต่ทรายก็มีประโยชน์ ผมน่ะหลงรักหาดทราย สายลม แต่บางทีก็เกลียดนะ เพราะทรายเข้าตาทีไร เจ็บขะมัดเลยล่ะครับ คุณอัลมิตรา เคยถูกทรายเข้าตามั้ย???
17 สิงหาคม 2548 20:08 น. - comment id 504986
หากถามฉันว่า ...เชื่อในปรากฏการณ์ของปาฏิหาริย์แห่งรัก..ไหม ? ครั้งหนึ่งฉันเคยไม่เชื่อ............... แต่ตอนนี้...ฉัน..อืมม...(อ้าว..สับสนจนสติแตกละเรา:) หายเศร้าเร็วๆนะครับ คุณอิม..
17 สิงหาคม 2548 21:11 น. - comment id 504996
อยากจะเก็บเศษแก้วแล้วมาหลอม ทนุถนอมจอมขวัญเป็นอันใหม่ ให้วับวาวพราวพร่างกลางแก่นใจ จะมิให้แก้วร้าวอีกคราวเลย.
17 สิงหาคม 2548 21:41 น. - comment id 505007
คุณลมรำเพย .. ขอบคุณค่ะ คุณแก้วนิดา .. แก้วที่แตกร้าวมิอาจกลับคืนสู่สภาพเดิม อัลมิตราเตือนใจตน- เตือนใจบางใคร ค่ะ คุณธรรมภิวัฏ.. ทรายยังคงงดงามเสมอ ไม่ว่าจะต้องผ่านอะไรต่อมิอะไรมากมาย ผิดกับแก้ว ที่มีคุณค่าตอนที่ใช้ประโยชน์ได้เท่านั้น .. หากเป็นเช่นนั้นแล้ว .. ทรายควรเลือกที่จะอยู่ในสถานะใด คุณแม่มะลิ .. คำตอบคงเหมือนคุณธรรมภิวัฏ .. หากแต่เพิ่มเติมอีกนิดได้ว่า ทรายอยากเป็นทราย หรืออยากเป็นแก้ว ค่ะ ไอซ์ .. อัลมิตราแค่คนยืนดูอยู่ห่าง ๆ .. อัลมิตราไม่ได้รับอันตรายใด ๆ เพียงแต่มองแล้วคิด .. คิดแล้วใคร่ครวญ ไว้เป็นบทเรียน คุณบินเดี่ยวหมื่นลี้ .. หลายคนที่เคยคิดว่า รู้ใจอัลมิตรา .. หลายคนนั้น ตอนนี้สำนึกแล้วว่า .. เข้าใจผิด คุณแมงกุ๊ดจี่ .. หากเป็นหิน คงยากที่จะทำให้เกิดรอย แต่ถ้าเกิดรอยแล้ว ย่อมฝังแน่นในเนื้อหิน คุณไรไก่ .. ขอบคุณมากค่ะ คุณน้ำแข็งใส .. ชอบรูปนกที่คุณเลือกใช้เป็นสัญลักษณ์จังค่ะ น่ารักดี คุณเรไร .. อัลมิตราไม่เคยเกลียดหาดทราย สายลม.. ไม่เลย ไม่เคยแม้แต่จะคิด ถึงแม้ว่า บางทีอัลมิตราจะมอมแมมเนื้อตัวเขรอะไปด้วยทรายบ้าง แต่นั่นหมายถึง ความสุขที่อัลมิตราได้สนุกสนานกับการเล่น หากถามเรื่องทรายเคยเข้าตาไหม.. ตอบว่า เคย บางทีลมพัดแรง จนไม่ทันระวัง ทรายก็เข้าตาได้เหมือนกับผงฝุ่นนั่นแหล่ะค่ะ โทษทรายมั๊ย..ก็ไม่ โทษลมมั๊ย..ก็ไม่ อัลมิตราเคยเอาผ้าเช็ดหน้า เช็ดหน้าให้เขาตอนที่ใบหน้าเขาเต็มไปด้วยเม็ดทราย เขาอาจลืมไปแล้ว.. แต่อัลมิตราจำเหตุการณ์นั้นได้ .. . คุณหมอกจาง .. อัลมิตราเคยเชื่อนะ และเพิ่งไม่กี่วันมานี้ อัลมิตราเพิ่งเถียงบางใครไปว่า ปาหี่ชัด ๆ.. ไม่เชื่อหรอก คุณพรระวี .. หากเป็นเช่นนั้น นับว่าเป็นวาสนาของแก้วใบนั้นค่ะ อยากให้ทุกอย่างกลับคืนมาสดใสดั่งเดิม มิตรภาพตราบสิ้นฟ้า ..
17 สิงหาคม 2548 22:22 น. - comment id 505033
เรน..สวัสดีพี่อัลมินะคะ..บทกวีของพี่อัลมิ .. ก็ยังคงเป็นบทกวีอันดับหนึ่ง.. ที่ไพเราะ ..
17 สิงหาคม 2548 22:47 น. - comment id 505040
ชอบมากค่ะกลอนนี้ อยากให้พี่อัลมิตราเขียนกลอนเป็นกำลังใจให้คนที่อยู่ไกลบ้านหน่อย เพราะตอนนี้หนูมาทำงานที่ต่างจังหวัด คิดถึงบ้านมากค่ะ
17 สิงหาคม 2548 23:18 น. - comment id 505060
บาดหัวใจ เหลือเกิน
17 สิงหาคม 2548 23:29 น. - comment id 505069
ไม่เคยเชื่อในปาฏิหารย์ รักแท้เกิดที่ใจ อิอิ
17 สิงหาคม 2548 23:58 น. - comment id 505085
หน้าส่วนตัว
...แต่ผมเชื่อในปาฏิหาริย์แห่งรัก..ครับ..
....ถึงทรายจะถูกคลื่นซัดกลบรอยอะไรก็ตามที่เกิดขึ้น...สุดท้าย..ไม่เหลืออะไรเลย...
...แต่ปาฏิหาริย์แห่งรัก...ชักนำสิ่งต่างๆมาเสมอ...สุดท้าย...อยู่ระหว่างคนสองคนว่าจะเหลืออะไร...
สวัสดีครับ
18 สิงหาคม 2548 07:41 น. - comment id 505154
อรุณสวัสดิ์ค่ะ น้องเรน.. ขอบคุณที่ให้กำลังใจเสมอมา คำว่า บทกวีอันดับหนึ่ง พี่อัลฯคงมิอาจรับคำชมนี้ได้ค่ะ เส้นทางยังอีกไกลนัก คุณnoiburirum.. คุณคงเป็นชาวบุรีรัมย์ คุณพลทหาร..คำกลอน หรือ แก้วคะ ที่บาดหัวใจ คุณร้อยฝัน.. ค่ะ รักแท้ควรเกิดที่ใจ คุณค้างคาวคืนคอน.. ..ขอให้คุณมั่นใจต่อไป เพราะสิ่งที่คุณคิดอาจจะเป็นสิ่งถูกต้องก็ได้ ..อัลมิตรา เคยเชื่อ และแล้วอัลมิตราก็ลังเล.. ..ระหว่างคนสองคน อาจมีเงาของหลายคน..
18 สิงหาคม 2548 09:56 น. - comment id 505186
18 สิงหาคม 2548 11:43 น. - comment id 505270
ขอบคุณสำหรับยิ้มและดอกไม้ค่ะ คุณมนต์กวี :)
18 สิงหาคม 2548 11:48 น. - comment id 505278
ในที่สุด สูงสุด ก็คืนสู่สามัญค่ะ เห็นไปยืนมองเค้าขว้างแก้ว แล้วทำไม.....ไม่ยักห้ามล่ะคะ ยังไปสมน้ำหน้าเสียอีก พี่อิมหนอ พี่อิม.....ใจร้ายนักเชียว
18 สิงหาคม 2548 12:58 น. - comment id 505369
จะซ่อมแซมอย่างไรใครตอบที ฉันไม่รู้วิธีที่รักษา ได้แต่มองแล้วสมเพชเวทนา แก้วไม่เหลือคุณค่าคราชื่นชม คุณวา .. อัลมิตราก็อยากจะช่วย แต่อัลมิตราไม่รู้วิธี เขา ผู้ถือสิทธิ์ความเป็นเจ้าของแก้วใบนั้น อัลมิตราจะไปขัดขวางอะไรเขาได้ อัลมิตราได้แต่หวังว่า แก้วร้าวใบนั้นจะจำ และรำลึกเสมอถึงบทเรียน ค่ะ
18 สิงหาคม 2548 21:25 น. - comment id 505642
19 สิงหาคม 2548 08:13 น. - comment id 505754
คุณเมกกะ .. อัลมิตราก็ไม่รู้วิธีเช่นกัน ค่ะ
20 สิงหาคม 2548 18:50 น. - comment id 506395
ด้วยคิดว่ามิตรภาพฉาบดวงจิต เพียงน้อยนิดที่ให้ใส่ใจสน ความจริงใจให้มาไร้สิ่งปน จากสักคนที่พบประสพเจอ แม้เป็นแฟนแสนดีนี้ไม่ได้ แค่ห่วงใยเมตตามาเสมอ อาจเป็นพี่เป็นน้องหรือเป็นเกลอ ขอแค่เธอดีกับฉันเท่านั้นเอง แก้วใบนี้หลอมมาจากความรัก ไม่รู้จักวิธีที่ข่มเหง ไม่เคยคิดร้ายใครให้หวาดเกรง แค่บรรเลงอักษรอ้อนเรื่อยไป จากเกล็ดทรายกลายเป็นดั่งเช่นแก้ว แสงวับแววงดงามตามสมัย ปรับรูปร่างเค้าโครงตรงตามวัย ถึงอย่างไรก็รู้ถิ่นอยู่มา มิตรภาพจากใจจริงที่จริงใจ ส่งออกไปคือสิ่งยิ่งคุณค่า อาจไม่ได้รับคืนยื่นกลับมา ในวันหน้าอาจสลับกลับเป็นทราย ? เตือนใครหว่า.... หวังว่าคงไม่ใช่หนูหิ่ง ฯ นะคะ หนูหิ่ง ฯ ไม่เคยคิดร้ายใคร และก็เดินทางทั่วไทยด้วยความคิดที่ว่า... ไม่น่าจะมีคนคิดร้ายเรา หนูหิ่ง ฯ จึงเดินทางไปไหนมาไหนคนเดียวเกือบตลอดเวลา ดั่งเช่นหิ่งห้อยน้อยพเนจร ค่ำไหนนอนนั่น ^_^ ที่สำคัญหนูหิ่ง ฯ คิดว่าความจริงใจที่หนูหิ่ง ฯ มอบให้มิตร ตลอดจนลูกค้า หนูหิ่ง ฯ ได้รับกลับคืนมาเช่นเดียวกัน ขอบคุณสำหรับมิตรภาพ ที่มอบให้นะคะ ^_^
28 สิงหาคม 2548 00:00 น. - comment id 509216
คุณหิ่งห้อยน้อยใจ .. อัลมิตราเป็นเพียงคนผ่านมาเห็น แต่แล้วก็มิอาจช่วยเหลืออะไรได้ ลำพังคนนอก สิ่งที่ทำได้คือปลอบ ทว่า .. ขัดขวางไม่ได้ กลอนชุดนี้เขียนไว้ตั้งแต่ไปสีชัง มองดูหาดทรายที่หาดถ้ำพัง ลำพัง.. วาดรูปกับผืนทราย สักพักน้ำทะเลก็ซัดโครม รอยที่วาดไว้ก็หาย ทรายยังคงเป็นทราย กว่าจะสรุปจบ ก็เยิ่นเย้อนานวันพอควร
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
