ลอยใจไปกับใบไม้ ทิ้งรักไปกับความอ้างว้าง ไปคนละทิศละทาง หวังว่าความห่างทำให้รักกัน หวังความคิดถึงคงบรรจบ ไม่ต้องรบด้วยสายตาหยามหยัน ห่างกันไป ไกลออกไปทุกวัน กี่พันวัน เดือน ปี เราหนีใจ รู้ทั้งรู้ ทำไม่รู้ เคยรักอยู่กลับหนีไปหนไหน ทั้งรัก รู้ว่ารัก ต่างจิตใจ ให้กันได้ เพียงต้องไป ไกลทุกที หวังว่าใบรัก จะพัดหวน เหมือนโซ่ตรวนความคิดถึงที่เต้นถี่ จะกลับคืนกลับมาที่ตรงนี้ ใต้ต้นรักสลักใจสองเราฯ
21 กรกฎาคม 2548 16:19 น. - comment id 494377
หวังต้นรักที่ปักล้มและจมหาย จะกลับกลายชูต้นได้เหมือนในฝัน แต่ต้นรักที่ปักล้มจมตายพลัน ไม่มีวันเกิดต้นใหม่ในใจเรา จบบทสุดท้ายค่ะ
21 กรกฎาคม 2548 22:08 น. - comment id 494468
ต้นรักกับต้นโศก มันคงอยู่ใกล้กันนะคะ เห็นรักที่ไร โศกทุกที .............
25 กรกฎาคม 2548 15:24 น. - comment id 495430
เหมือนจะลืม แต่รู้สึกว่าไม่ใช่นะนี่นะ อืม...
26 กรกฎาคม 2548 23:55 น. - comment id 496131
จะมีรัก รักใคร ตามใจพี่ ถ้าหากเขา คือคนที่ พี่คาดหวัง ถ้ารักเป็น ควรจะรู้ ใจกันและกัน เขาเลือกไป ตามทางฝัน....จงยอมรับและเข้าใจ แต่งให้พี่ตินะ แต่งไม่เป็นหรอกค่ะ 55 แต่กลอนพี่มันทำน้องน้ำตาซึมเรย โลกมีไว้ให้เหยียบนะคะ จงเหยียบและอย่าแบกมันอีกต่อไป หัวใจคนมันซับซ้อน ยากเกินจะเข้าใจ