อาจเป็นเพียงสายลมที่พัดผ่าน อาจเป็นช่วงๆหนึ่งของการหลับฝัน อาจเป็นเพียงอารมณ์ชั่ววูบ.......ที่ทำให้อ่อนไหว...ไปพลัน อาจเป็นเพียงหนึ่งคนนั้น.....ที่เข้ามาเติม...... เมื่อวันที่ใจนั้นเดียวดาย........ เธอเข้ามาในวันที่ฉันไม่เหลืออะไร เธอเป็นคนที่คอยปลอบใจในวันที่ใจหม่นเศร้า เธอเข้ามา.....มาเติมช่องว่าง.....เติมความผูกพันระหว่างเรา เธอทำให้ฉันหายเหงา......แล้วเธอก็จากลา ท้องฟ้ายังมีเปลี่ยนสี ใจของคนดีก็เลยแปรผัน ที่เส้นขอบฟ้า.....ที่เราจูงมือไปด้วยกัน ตอนนี้คงเหลือไว้เพียงฉัน.....ที่ยืนอยู่เดียวดาย เคยมีเธอคอยห่วงใย เคยมีใครให้คิดถึงยามหลับฝัน เคยมีใครให้ชอบไปวัน....วัน แต่ตอนนี้คนที่รักกันจริง.....กลับไม่มี ยังคงคิดถึงเธอเหมือนเก่า เรื่องของเราอาจจะไม่เป็นเหมือนก่อนนี้ อยากให้รู้ความรู้สึกดีดีที่เคยมี จะไม่ลดลงไปกว่านี้....แต่จะเพิ่มขึ้นตามเวลา
20 กรกฎาคม 2548 14:19 น. - comment id 494004
เขียนกลอน เพื่อการแบ่งปันพื้นที่หน้าแรก กรุณา Post กลอนไม่เกิน 5 กลอนต่อวัน ขออนุญาตลบกลอนที่เกินจำนวน อีกสองวันจะนำคืนสู่ระบบ
21 กรกฎาคม 2548 16:10 น. - comment id 494372
เธอเข้ามาในวันฉันอ่อนล้า เธอเข้ามาในวันฉันสับสน เธอเข้ามาในห้องในกมล เธอเข้ามาเสียจนฉันรักเธอ แวะมาทักทายค่ะ