อยากตัดใจลืมเธอเสียที แต่ไม่รู้ทำไมยังคิดถึงมากมายอยู่อย่างนี้ .. ยังห่วงหา ทั้ง-ทั้งที่เธอใจร้ายไม่เคยมีภาพฉัน .. อยู่ในสายตา ฉันไม่ใช่คนดี ไม่มีค่า เหมือนฝุ่นผงที่อยู่ .. บนพื้นดิน หรือต้องเข้าวัด ตักบาตร อาบน้ำมนต์ ทำบุญอุทิศส่วนกุศล .. ล้างความทุกข์ให้จางหาย ถวายสังฆทาน ปล่อยสัตว์ .. อีกมากมาย ขอให้ผลบุญที่ทำไว้ช่วยให้ฉัน .. ลืมหน้าเธอ สาธุ! อย่าได้มาหลอกมาหลอนกันเลยน๊า ไปสู่ที่ชอบ ที่ชอบเหอะ! ชิ่ว ชิ่ว
9 กรกฎาคม 2548 22:13 น. - comment id 489924
เหวอ นั่นมันเข้าข่ายอุทิศส่วนกุศลไปให้วิญญานเลยนะเออ เราไม่เห็นจะต้องตัดใจอะไรเลย ปล่อยให้เวลาเป็นผู้สลายมันเถอะครับ กลอนเพราะมาก สร้างสรรค์ๆ อิอิ
10 กรกฎาคม 2548 15:58 น. - comment id 490063
กรวดน้ำ-คว่ำขัน กันเลยหรือ... ใจเย็นค่ะ... เดี๋ยวเกิดนึกถวิลหาเขาขึ้นมาอีกที จะเสียใจนะ... รักคือการให้อภัย.. สวัสดีค่ะ
10 กรกฎาคม 2548 20:18 น. - comment id 490182
..อิอิอิ .... เรน .. แวะมาทักทาย .. นะคะ..