ไม่อยากเป็นเช่นดาวที่พราวแสง กลัวจันทร์แกล้งแข่งแสงข่มตรมใจหมอง ถ้าแสงเลือนลางไปใครจะมอง ต้องประคองแรงแสงสู้ดาวทั้งฟ้า ไม่อยากเป็นเช่นจันทร์ที่สุกสว่าง พอเมฆขวางห่างหัวใจสุดไขว่หา ยามเดือนมืดจืดจางใจไร้แววตา เกรงเวลาหนทางถ่างเราไกล ไม่อยากเป็นเช่นตะวันที่แสงกล้า เธอคงล้ารักร้อนรนทนไม่ไหว ถ้าคอยหวงคอยห้ามปรามมากไป เธอคงไร้เมตตาทาครีมกัน เพียงอยากเป็นเช่นดาวเทียมมาเยี่ยมยิ้ม คอยกรุ้มกริ่มปริ่มอวลอุ่นกรุ่นไอฝัน ส่งคลื่นรักผ่านฟ้ามาหากัน ไร้สิ่งกั้นกีดขวางทางสื่อใจ ไม่มีแสงแรงแรงมาแผดเผา รักเบาๆพอสั่นๆให้ใจไหว ตั้งปิดเสียงยังได้ยินไปถึงใจ ความใดใดสื่อสารผ่านสายตา คอยเมียงมองเงียบๆจากนอกโลก ยามเธอโศกเมื่อใดรีบไปหา หวังเธอแย้มแก้มนวลอวลเสียงฮา ซับน้ำตายามดาวจันทร์ตะวันลับ ไม่จำเป็นต้องรับรู้ว่ามีอยู่ คอยเฝ้าดูเฝ้าแลแม้เธอหลับ เพียงจุดหม่นบนฟ้าอย่ามานับ แค่เธอหลับฝันดีเท่านี้พอ
เจ้าขาว 9 ก.ค. 2548 00:12 น. - ID 78333 
971
1
0
9 กรกฎาคม 2548 01:02 น. - comment id 489726
เยี่ยม..เข้าใจเปรียบ..แหวกแนวดีครับ..อิอิ
9 กรกฎาคม 2548 09:57 น. - comment id 489764
ผลงานเยี่ยมมากเลยคะ ขอชื่นชมในผลงานของคุณคะ
9 กรกฎาคม 2548 13:36 น. - comment id 489799
มมาอ่านครับผม
9 กรกฎาคม 2548 15:52 น. - comment id 489851
อ่านดาวเทียมๆ แล้วนั่งอมยิ้มบทกลอนน่ารักมากค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
