ขออภัยผู้มีรักมาหยิบยื้น ฉันยังฝืนยิ้มอยู่ในวันนี้ ยังไม่ได้โรคใจยังไม่หายดี ขอโทษทีแต่ไม่ได้...ไม่ได้จริงๆ หัวใจยังไม่กล้าท้าความรัก ให้มาหักล้างใจหรือทอดทิ้ง กลัวแล้วกลัวไม่เอาแล้วไปพักพิง คนรักยิ่งให้ยืนเคียงอบอุ่นกาย ยังคงหวาดระแวงใจมนุษย์ หาที่สุดแสนลึกจนเลือนหาย ยังไม่อยากจะรักใครจนใจตาย เพราะว่ารักมลายไม่เหลือเงา แต่ไม่ได้เข้มแข็งจนปานนั้น ใจก็สั่นและเหน็บหนาวด้วยความเหงา แต่ไม่รู้ยังไม่อยากมีคำว่าเรา กลัวจะเมาความรักจนตาลาย...
8 กรกฎาคม 2548 21:18 น. - comment id 489681
ปล่อยเถิดคนดีปล่อยหัวใจ ปล่อยให้มันลอยไปอย่าขวางกั้น ปล่อยให้รักเข้ามาหาอีกสักวัน ปล่อยให้เขาคนนั้นก้าวเข้ามา ถึงจะทุกข์เพียงใดใช่ไม่สุข ถึงจะล้มก็จงลุกอย่างหาญกล้า ถึงจะเจ็บกับรักบ้างบางเวลา ถึงอย่างนั้นก็ดีกว่า.......รักไม่เป็น
8 กรกฎาคม 2548 21:25 น. - comment id 489683
นอกจากยังไม่เที่ยงแล้วยังคอไม่แข็งอีกด้วยเนาะ กลอนจริงใจดีค่ะ