ในคืนวัน ที่ฉัน นั้นไร้เพื่อน มีรูปหนึ่งซึ่งเตือนเสมือนว่า ร้อยพันวันพรากที่จากลา ย้ำตราตรึงเตือนถึงเพื่อนใจ ไม่รู้ว่าวันนี้ ยังมีเรา อยู่ในเงาเคลือบคลางอย่างสงสัย หรือเพราะระยะทางที่ห่างไกล ปรับแปรไมตรี นี้เสียแล้ว ทางโน้นเป็นอย่างไรก็ไม่รู้ ยังอยากอยู่อย่างเสมือนเป็นเพื่อนแก้ว ยังจดจำประกายตาที่จ้าแวว ลืมเสียแล้ว หรือไร ใจของเธอ จ้องมองรอยยิ้มพิมพ์ผนีก สนิทลึกลงใน หทัยเสมอ ละม้ายมาตรอนึ่งองค์หลงละเมอ เสมือนเธอแสร้งสรวลชวนสราญ คิดถึง . . . คิดถึง .จริง . . จริง นะใจ ส่งคนึงลอยไกลไปสนาน รับรู้ได้หรือเปล่า ว่าร้าวราน ดั่งไฟผลาญ กมลผง จนหลงเพ้อ คิดไปฝ่ายเดียวเชียวนะเรา ทุกเช้า สาย บ่าย เย็น เป็นเสมอ อย่า นะ อย่าปล่อยให้คอยเก้อ รอ นะรอ แต่ เธอ เสมอไป (ม้าก้านกล้วย)
21 มิถุนายน 2548 14:52 น. - comment id 482426
ผมอ่านแล้วชอบดี คล้อยดีครับ ช่วงแรก
21 มิถุนายน 2548 15:19 น. - comment id 482434
บินมาทักทายครับผม...
21 มิถุนายน 2548 15:44 น. - comment id 482445
เขียนหาใครน่ะหวานดีนะ มีกลิ่นจริงใจเยอะ
21 มิถุนายน 2548 21:53 น. - comment id 482632
คิดถึงจริงนะใจ แถมห่วงใยจริงนะเจ้า คิดถึงนะตัวเรา หรือว่าเขานั่นเป็นใคร แต่เราคิดถึงเธอ มั่นเสมอไม่หวั่นไหว แม้นานความห่างไกล แต่ยังไงก็ไม่ลืม คิดถึงใครหรือค่ะ อิอิ
22 มิถุนายน 2548 08:47 น. - comment id 482753
มานั่งอ่านกลอนเป็นเพื่อน
22 มิถุนายน 2548 09:40 น. - comment id 482785
ม้ากรุณาตั้งใจทำผลงานส่งประกวดซีไรท์ อย่างลงในเวบนะ และต้องพิมพ์รวมเล่มหนึ่งปีก่อน ห้ามลงเวบ..ย้ำ อีกสองปีประกวดกวีนิพนธ์ แนะนำให้รจนาในแนวดิบและเป็นธีมเดียวกันจะเป็นกำลังใจ มีอะไรฝากไว้ในงานเค้านะ คิดถึงหวังดีมิเปลี่ยนแปลง กี่ปีแล้วนับดิระหว่างเรา
25 มิถุนายน 2548 21:58 น. - comment id 484330
อ่านแล้วเคลิ้ม