ราตรีของดิน

ลูกหมาตกน้ำ

ตะวันลับบอกลาฟ้าเริ่มค่ำ
แสงส่องนำเดือนนภาฟ้าสดใส
แว่วยินเสียงเรียงคู่หมู่เรไร
ก้องทั่วไพรพฤกษายามราตรี
จึงเรียงร้อยสำเนียงดังเสียงอ้อน
เป็นบทกลอนถึงดาวพราวราศี
ลองถามดูอยู่ว่ายามราตรี
คู่ชีวีของดาวนั้นคือใคร
คิดถึงดาวลมพัดมาพาใจหวั่น
เอ่ยถามจันทร์ลองดูเธอรู้ไหม
หากจันทร์รู้ฉันขอฝากความห่วงใย
ช่วยส่งไปให้ดาวได้ไหมจันทร์
ฉันคนนี้คือดินถิ่นต่ำศักดิ์
แต่มีรักเพียงหนึ่งเดียวเชียวนะฉัน
หากเปลี่ยนดาวเป็นน้ำได้ในสักวัน
จะชวนจันทร์มาจีบจูบแก้มดาว
ดินนี้แหละจะขอเป็นไออุ่น
ถ้าน้ำขุ่นคือดินไล่ไอหมอกหนาว
หากเป็นได้น้ำกับดินคงสุขราว
ดั่งน้ำพราวจากฟ้าลงมาดิน				
comments powered by Disqus

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน