สายฝนโปรยโรยความหนาวให้โหยหา ไอฝนหนาซัดซาดสะเทือนผิว ห่มผ้าหนากันหนาวยังโหยหิว ละอองปลิวหนาวนี้ไม่หายจ่าง ลมโหมพักกระหน่ำซ้ำสายฝน หนาวกมลจนใจกายยังว่าง ฝนดับร้อนผ่อนเย็นให้เจือจาง แต่หนาวค้างขังอารมณ์อยู่ในใจ
19 มิถุนายน 2548 15:57 น. - comment id 481495
หากว่าเธออ่อนและเมื่อยล้า ขอให้รู้ว่าฉันยังอยู่ไม่หนีหาย ถึงจะเหนื่อยเหน็บหนาวสักเพียงใด ด้วยเปลวไฟแห่งศรัทธาให้ก้าวเดิน เข้ามาเป็นกำลังใจให้กันและกัน
20 มิถุนายน 2548 14:28 น. - comment id 481858
หยิบผ้าห่ม ผืนใหญ่ ให้น้องแก้ว ห่มกายให้ อุ่นแล้ว ค่อยหลับไหล อ่อนล้าหรือ อ่อนโหย ที่จิตใจ พักผ่อนนะ อย่าร้องไห้ น้องคนดี พี่มัดหมี่แวะมาเยี่ยมค่ะ