กอดฉันให้เนิ่นนาน...กว่านี้ เพราะว่าใจที่มี...อ่อนล้า คงเหลือเวลา...ไม่นาน ที่มันคงต้อง....ผ่านไป กับความทรงจำที่มีช่าง...อ่อนหวาน กับวันนี้ที่ทรมาน.....ผ่านพ้น เข็ดแล้วกับหัวใจ...ของคน เจ็บแล้วที่ใจต้องทน....ปวดร้าว ปล่อยเวลาที่มี...ผ่านไป ปล่อยให้ใจล่องลอย...เปลี่ยวเหงา เปรียบรักดังเงา...ไร้ตัวตน เปรียบใจของคน....วกวน..จนยากจะหยั่งใจ เศร้าใจเหลือเกิน...ปวดใจ จะให้ทำเช่นไร...ถึงจะผ่านพ้น และแล้วก็รู้ซึ้งถึง...ใจคน ว่ามันช่างวกวน...สิ้นดี
15 มิถุนายน 2548 20:10 น. - comment id 480360
เรน..ขอเป็น..ตัวแทน.. บอกความหวงแหน.. ของใครคนนั้น.. ขอบฟ้า.. และความรู้สึก.ที่ตรงกัน.. ส่ง..สื่อผูกพัน.. ระหว่างฉัน ..และเธอ .. เรน..ขอ นุ\'ญาต ..แจมนะคะ .. ซาแว้ปป .. (ห้ามขำ.. เรนร่า . อิอิอิ.. ..)
16 มิถุนายน 2548 14:09 น. - comment id 480629
เป็นกำลังใจให้นะจ๊ะ
16 มิถุนายน 2548 14:24 น. - comment id 480635
เศร้าใจเรื่องอะไรกันคะ สบายดีหรือเปล่า คิดถึงจัง บอกตรง ๆ ไม่วกวนนะ ใจของคน ๆ หนึ่งอาจจะไม่วกวนอย่างที่คิด อยากคน ๆ นั้น เต็มใจที่จะเรียนรู้เนอะ
16 มิถุนายน 2548 19:00 น. - comment id 480731
ไม่มีอะไรทำ ก็โพส ไว้
5 สิงหาคม 2548 14:15 น. - comment id 500267
มาแอบดูบทกวีของคนปวดใจ ใครหนอใครคิดมาทำได้ลงคอ เออละหนอเลยทำให้เกิดละออ กทกวีที่มาเผ้อว่าปวดใจ......คิกๆๆ ปวดมากเปล่านะเนี้ยยยยยรุ้งสวรรค์