อยู่เพียงลำพังกับข้างกายที่ว่างเปล่า หนทางข้างหน้าช่างเหน็บหนาวเกินจะทนไหว ไม่ใช่แค่กายที่หนาวสั่น แต่มันส่งผ่านไปถึงหัวใจ จะมีบ้างไหมใคร? .. ที่ห่วงใย แคร์กัน เพียงแค่คิด .. พรุ่งนี้เราอาจไม่เหมือนเดิม ท่าทีเธออาจห่างเหิน หมางเมิน ก็ทนไม่ไหว หมดสิ้นเรี่ยวแรงจะก้าวเดินฝ่าลมหนาว .. ต่อไป นั่งกอดเข่าร้องไห้ .. ตรงนั้น .. ไม่ขอลืมเธอ ยังคงนึกถึงมือนุ่มที่เคยซับน้ำตา ไหล่ที่เคยซบอิงยามเหนื่อยล้า อยู่ที่ไหน อ้อมแขนที่เคยหนุนนอน ยังไม่ลืมเลือนไปไกล ย้ำชัด - ชัด สักคำได้ไหม? วันนี้ฉันคือใครสำหรับ .. หัวใจของเธอ
14 มิถุนายน 2548 19:40 น. - comment id 479911
คงเศร้าน่าดูถ้าคำตอบของคำถาม ที่ย้ำชัด ๆ นั้นคือคำว่า NOBODY!!
14 มิถุนายน 2548 20:31 น. - comment id 479933
ไม่เป็นไรนะ ไม่ว่าพรุ่งนี้หรือวันไหน ลูกกวาดก็จะยังมีเธอ
14 มิถุนายน 2548 22:04 น. - comment id 479969
พรุ่งนี้จะเป็นยังไง....ใครสน ขอให้มีเพียงเธอสักคน...เคียงข้าง ร่วมฝ่าฝนฝ่าหนาว....เดินทาง แต่บัดนี้เธอห่าง.....หมางเมิน ใหนล่ะคนที่คอยห่วงใย...ไกล้ชิด ใหนล่ะคนที่เคยคิด....จิตสรรเสริญ ใหนล่ะคนที่สนุกสนาน เฮฮา...พาเพลิน ใหนล่ะคนที่ให้ความรักไปมากเกิน....จะลืมลง กลอนเศร้ามากครับ .... ได้อารมณ์เศร้าดีจัง... T___T
15 มิถุนายน 2548 11:41 น. - comment id 480138
รักแล้วต้องอดทนในคำว่ารัก เขาจักเป็นเช่นไรต้องไม่ว่า ก็รักเขาเข้าไปแล้วใช้ไหมหนา น้ำแข็งใสจ๋ามาพี่แก้วนีดามาให้กำลังใจ มาให้กำลังใจกับน้องสาวคนสวยของพี่จ๊ะคนดีที่น่ารัก..