ช่างจดช่างจำ

หยาดน้ำในตะวัน

ยังจดจำในวันที่ฝนพรำ
เธอยิ้มฉำมาพร้อมกับสายฝน
บอกว่าขอไปโรงเรียนด้วยคน
แล้วเธอก๊ยืนตากฝนเรียกรถเมล์
     เธอรู่ไหมวันนั้นใจฉันสั่น
ขึ้นรถไปด้วยใจที่หวั่นไหว
ถึงเธอฉันไม่ได้นั่งติดชิดใกล้
แต่รู้ไหมใจฉันลอยไปใกล้เธอ
     ถึงวันนี้ฉันไม่อยากคิดถึงมัน
คิดถึงแล้วใจก๊สั่นยังไม่หาย
เธอคนนั้นคนที่ฉันรักมากมาย
แต่สุดท้ายแค่เพรยงรักลอยลม				
comments powered by Disqus
  • ภูวดินทร์

    22 พฤษภาคม 2548 14:00 น. - comment id 470022

    36.gif6.gif11.gif16.gif
    
    คราฝนพรำยังจำลำนารายณ์
    จับจิตได้ให้รู้ชื่นชูนัก
    ได้เห็นเธอรอรถอยากไปทัก
    อยากสลักชื่อนั้นฉันยากลืม
    
    
    อิอิอิ...ว่าไปนั่นแหละครับ
    
    
    36.gif6.gif11.gif16.gif

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน