วันวานเวียน เปลี่ยนผ่าน กาลเนิ่นแล้ว ช่อดอกแก้ว วางเคียงหมอน เคยนอนหนุน น้ำค้างพรม พรายพร่างพราว ดาวละมุน อิงแอบอุ่น อบอุ่นไอ กายซบนอน ทิวาวาน เวียนวน จนนานเนิ่น ละหกเหิน คนึงคิด พิจสมร หากราตรี นี้มีเธอ เคียงข้างนอน จะขอพร เจ้าจันทรา ดาราดาว กาลเวลา แห่งเหมันต์ ที่ผันเปลี่ยน วสันต์เวียน คิมหันวน ต้องทนหนาว ได้แต่คิด คนึงครวญ หวลเรื่องราว ของสองเรา ที่ผันผ่าน กาลเวลา