** เพ้อ... ไข้ **

กอกก

.          **  เพ้อ..ไข้  **         
แสนปวดหัวตัวร้อนนอนเป็นไข้
ดูเหมือนไม่สู้ดีมีร้อนหนาว
กินยาแล้วมุดผ้าห่มล้มนอนยาว
ร่างกายร้าวดั่งหทัยใกล้ขาดรอน
หลับตาพักหนักใจให้ว้าวุ่น
คนมิคุ้นใยลอยหน้ามาหลอกหลอน
ยิ้มละไมตาโศกทำโลกคลอน
เวลาอ้อนเสียงนุ่มแผ่วทุ้มเบา
แววตาเขาลอยมาตรงหน้านี้
หลับตาปี๋ตะแคงหลบกลัวพบเขา
คว้าหมอนข้างตะคองกอดทอดร่างเรา
พร้อมกับเอาหน้าแนบแอบซุกอาย
เสียงกระซิบครวญมาพาใจแผ่ว
น้ำเสียงแว่วเว้าวอนมิห่อนหาย
คิดถึงมาก รู้บ้างแม่นางพราย *
น้ำเสียงคล้ายมีดเจาะ เลาะอุรา
โมโหเขาเอาหน้ามาหลอนหลอก
น้ำคำหยอกอ้อนหูดูเถิดหนา
ยกมือทุบที่หมอนข้างช่างระอา
เหมือนคนบ้าอ่อนไหวเยื่อใยมี
ให้ฉันคือแม่เนื้อเย็นคราเป็นทุกข์
ยามเจ่าจุกเขาร้อนมิย้อนหนี
ให้ฉันเป็นแม่เนื้ออุ่นละมุนดี
ยามเขานี้เหน็บหนาวนอนร้าวทรวง
แต่ยามนี้ฉันหนาวคราวเจ็บป่วย
มิมาช่วยยังไร้ซึ่งใจห่วง
ทำยื่นหน้าตาใสเหมือนใฝ่ลวง
หัวใจกลวงกลิ้งกลอกหลอกทำไม
แล้วเอามือฟาดลงตรงบนหมอน
เลิกอาวรณ์ถึงเขาเข้าใจไหม
ทุบทุบทุบให้สะให้สาใจ
เปรียบหมอนไว้เป็นเขาที่เฝ้ากวน
ใยทิ้งฉันโดดเดี่ยวใจเปลี่ยวร้าว
เนื้อตัวพราวพิษไข้หัวใจหวน
ฉันหนาวร้อนนอนซมระทมครวญ
ให้มาด่วน! ดูแลกันก่อนฉันตาย
  
              **********
..................................................
คนมันไม่สบาย..ยังจะตามมาอ้อน
วอนเสียแล้ว..เดี๋ยวหาว่าไม่เตือน
..................................................