รอคอย … บอกลา

แก้วนีดา

รอคอย  บอกลา
ไม่ขอรอคอย  ใครแล้ว
  แก้วคนนี้กลัว  ความผิดหวัง
    ด้วยเธอมีคนรัก  มากมายจัง
      ขอหันหลังยอมจากลา  ออกมาเอง
เวลาเปลี่ยน  ใช่แก้วเปลี่ยน
  แต่แท้จริง  ยังคงมั่น
    ที่เก่าเวลาเดิม ณ ตรงนั้น
      ที่ที่ฉันนั่งชมจันทร์  อยู่เดียวดาย
เหงาไหมใจถามใจ  ใจเจ้าเอ่ย
  เขาละเลยห่างหาย  ให้เจ้าเหงา
    วันนี้เขามาหลอก  บอกรักเรา
      อีกวันเขา  บอกรักใครไม่รู้เลย
จะรอคอยกันทำไม  กับคนเก่า
  คนที่เขาไม่ได้รัก  สักแค่ไหน
    แค่พ่านมาพบหน้า  แล้วจากไป
      แต่ทำไมนะทำไม  ให้เขาไปใจต้องตรม
น้ำใสใสไหลริน  ลงอาบแก้ม
  แก้วยอมแพ้เธอแล้ว  สิ้นสงสัย
    ขอตัดรัก หักจิต  คิดอาลัย
      ขอจากไปแบบเงียบเงียบ  กันนะเออ
เจ็บไหมไม่ต้องถาม  เธอคงรู้
  แค่มองดูเธอคงเห็น  ที่เป็นฉัน
    หญิงไร้ค่า  แค่คนหนึ่ง  ไม่สำคัญ
      แถมขี้เหล่อีกนั้น  ฉันขอบอกลากันนะเธอ.
รักมักจะทำให้เจ็บเสมอๆ
รักมักจะทำให้เศร้าเราเข้าใจ
รักมันจะทำให้ต้องร้องไห้
และรักมักจะทำให้ต้องได้เสียน้ำตา
ก็เพราะคำว่า * รัก * คำเดียวจริงจริงนะ   เฮ้อ  
ใจหนอใจ ใยจริงชอบที่จะวิ่งหา กับแค่คำว่ารัก  จากใครก็ไม่รู้ได้  เศร้าใจจัง
รักล้างลาแรมไกลจาจร
รักของเจ้าบังอรไรค่า
เขามองไม่เห็นรักที่ให้มา
เขาคิดว่าแก้วนีดาไม่มีค่าเอาเสียเลย
เฮ้อ....รักหนอรัก...