ได้แค่ยืนมองเธออยู่ที่ตรงนี้ เพียงแค่รู้สึกดี ๆ เท่านั้น ไม่อาจไปทำลายความผูกพัน ขอแค่ได้รักเท่านั้นก็สุขใจ ที่ทำได้ก็เท่านี้ มากกว่านี้ฉันคงทำไม่ได้ เพราะไม่อาจแทนที่เขาไม่อยากทำร้ายใคร ยอมเจ็บปวดหัวใจไม่อยากให้ใครต้องทรมาน ให้ฉันจมเจ็บอยู่ตรงนี้ ไปซะเถอะคนดีอย่าต่อสาน กับความผูกพันที่ไม่อาจยืนนาน เพราะคนที่ต้องทรมานไม่ใช่เธอ เป็นได้แค่ส่วนเกินในชีวิต ไม่สำคัญเลยสักนิด..รู้ดีเสมอ เป็นแค่คนที่เธอเดินผ่านมาแล้วพบเจอ อย่าเลยนะเธอ..อย่าเสียเวลา ไม่อยากเป็นคนไม่มีค่ามากกว่านี้ ให้ฉันทำสิ่งที่ดี ๆ แม้จะได้รู้ว่า สุดท้ายคนที่จะต้องเสียน้ำตา และก้าวเดินจากมา คือ ฉันเอง ยิ่งเจ็บก็ยิ่งรัก ... ยิ่งรักยิ่งทรมานและไม่อยากร้าวรานมากกว่านี้
8 พฤษภาคม 2548 07:55 น. - comment id 463439
ทำไมต้องมีอารมย์เนี๊ยด้วยหล่ะ เพราะทุกวันนี้ก็เจ็บปวดกับความรู้สึกนี้ เหมือนกันนะ เรามาต่อสู้กับความเจ็บปวดนี้ กันดีกว่านะ แวะมาเป็นกำลังใจให้
8 พฤษภาคม 2548 10:46 น. - comment id 463472
เพื่อคนที่เรารัก จะมีความสุข ยอมถอยมา จะดีกว่า....
8 พฤษภาคม 2548 15:46 น. - comment id 463585
เพียงพอแล้วรักนี้ที่มีให้ ยังฝังในแน่นอกเหมือนตกเหว ภาพบาดตาคาใจเป็นไฟเปลว เผาจนเหลวร้อนย่างอยู่กลางกอง กลายเป็นเนือ้หน่อเกินยับเยินจิต คือยาพิษพล่านทั่วสุดมัวหมอง ล้มทั้งยืนสะอื้นร่ำน้ำตานอง ตะลึงร้องโลกร้ายทำลายเรือน อย่าคิดต่อขอไปให้ไกลสุด อย่ามาฉุดหยุดเถอะเดี๋ยวเลอะเปื้อน อย่ามาตามถามหาอย่ามาเยือน อย่ามาเอื้อนเอ่ยปากไม่อยากจำ ไม่อยากให้ใครอื่นเขาขื่นขม จงไปชมสมใจให้สุขล้ำ จงอย่ามาวาจาเห็นตาดำ มันชอกช้ำซ้ำซากไม่อยากเจอ