......ฤดูกาลที่ผ่านพ้น...... นึกถึงคนบางคนแล้วหวั่นไหว คนที่เป็นดั่งสายลมพัดจากที่แสนไกล พัดเข้ามากระทบหัวใจ แล้วพัดผ่านไปโดยไม่รู้สึกอะไรเลย .....สายลมที่พัดผ่าน..... เย็นเพียงไม่นานก็จางหาย วูบๆ ที่ผิวกาย แต่สุดท้ายก็ร้าวราน *-*-*-*-*
25 เมษายน 2548 22:06 น. - comment id 460754
สายลมหนอเจ้าสายลม พัดพาความขื่นขมมาทิ่งไว้แล้วไปจาก พัดความเศร้าความเหงามาซ้ำซาก พัดมาแล้วหายจากไปไม่ใยดี แวมาทักแวมาทายครับ มะแว๊ปปแล้ว เหนื่อย
26 เมษายน 2548 10:32 น. - comment id 460901
เป็นดั่ง... ส า ย ล ม ที่ พั ด ผ่ า น เป็นดั่ง... ฤ ดู ก า ล ที่ เ ป ลี่ ย น ผั น เป็นดั่ง... ใ บ ไ ม้ ที่ ร่ ว ง ห ล่ น ใ น แ ต่ ล ะ วั น เป็นดั่ง... ห นึ่ ง ค ว า ม ฝั น. . . ข อ ง ค น ที่ พ บ กั น แ ล้ ว จ า ก ล า +-*= +-*= +-*= +-*= +-*= +-*= +-*= +-*= +-*= กลอนไพเราะ... ... ลึกซึ้ง... ละมุนละไมจัง :)
26 เมษายน 2548 13:42 น. - comment id 461069
กลอนนี้พัดมาแล้วเย็นสบายดีครับ