..๏ สัมผัสใจ ณ ปลายฟ้า

อัลมิตรา

...รับรู้นิยาม...ของความเป็นห่วง...
...ว่าเรื่องทั้งปวง...ที่มอบมาให้...
...ล่องลอยเคว้งคว้าง...เดินทางมาแสนไกล...
...แท้คือเยื่อใย..น้ำใจ..ไมตรี...
...หมายไขว่ใคร่คว้า...นำมอบแนบอก...
...แล้วจึ่งหยิบยก...ทบทวนเรื่องนี้...
...แม้ร้างห่างไกล...ใช่สิ้นไมตรี...
...อยากให้คนดี...รับรู้เรื่องราว...
...ว่าแสนคิดถึง...ตราตรึงในจิต...
...แม้เสี้ยวแห่งชีวิต...เคยคิดเหน็บหนาว...
...มีร้อนรุ่มสุมใส่...บ้างในครั้งคราว...
...เจ็บปวดรวดร้าว...ทุกคราวที่คำนึง...
...อยากบอกให้รู้...ผู้อยู่ตรงนี้...
...ยังคงปรารถนาดี...มีความซาบซึ้ง...
...อดีตกาลผ่านแล้ว..ไม่แคล้วตราตรึง...
...มอบความคิดถึง...สุดซึ้งมากมาย...
...คิดย้อนกลับไป...ถึงผู้อยู่ไกลสุดปลายฟ้า...
...สืบเสาะค้นหา...ทิศทางอันหลากหลาย...
...สะท้อนความคิด...ว่าดวงจิตไม่คิดกลับกลาย...
...ไม่เคยเสื่อมคลาย...เปลี่ยนไปจากเดิม...
...รู้ซึ้งตรึงตรา...เกินกว่าพร่ำบอก...
...แม้อาการภายนอก...มาดนิ่งไร้สิ่งเสริม...
...เสมือนเฉยชา...ดั่งว่าผิดแผกจากคนเดิม...
...แต่อ่อนโยนนั้นเริ่ม...ต่อเติมเพิ่มทรวง...
 ...เก็บงำความรัก...ไว้อย่างนิรันดร์...
...พร้อมกับความสำคัญว่า...ใครเป็นห่วง...
...ให้ไปหมดแล้ว...หัวใจหมดทั้งดวง...
...แค่ขอย้อนทวง...ว่าอย่าได้ทำลายลง... 
...เยื่อใยสายรัก...ที่ถักเป็นสร้อย...
...ยังคงจักคอย..เธอผู้ประสงค์...
...แม้ว่าอยู่ไกล...ยังคนึงหาทุกครา...มั่นคง...
...ด้วยจิตจำนง...ตรงสัมผัสใจ...
...แ ด่ ผู้ อ ยู่ ไ ก ล   ณ   ป ล า ย ฟ้ า...