นานแล้วที่สองเราไม่พานพบ นานแล้วไม่ประสบและคบหา ไม่ได้เจอไม่ได้คุยและสบตา ทำให้จิตคิดห่วงหาพาหายไป ฉันและเธอคงไม่ได้ใกล้กันแล้ว จำต้องแคล้วคลาดไปอยู่แห่งหนไหน อนาคตคืนวันที่ฝันไฝ่ พาจิตใจพลัดพรากจากตัวเธอ เพียงสิ่งหนึ่งซึ่งฉันนั้นยังมี ยังจดจำเรื่องดีดีอยู่เสมอ เธอให้ฉันได้พบและเจอะเจอ ว่ารักแรกคือเธอเสมอใจ
8 เมษายน 2548 20:17 น. - comment id 451125
แวะมาชมบทกลอน ไพเราะนะคะ
8 เมษายน 2548 21:48 น. - comment id 451156
แวะมาเยี่ยมคะ กลอนเพราะดีนะคะ
9 เมษายน 2548 13:02 น. - comment id 451309
งานอบุอ่นละมุนกรุ่นคำหวาน อ่านแล้วซ่านคิดถึงแม่ยาหญิง ต้องจากไปไกลตาแล้วจริงจริง ขอบคุณสิ่งรักแรกให้แก่กัน