พอเพียง...

ฉันรู้ดีว่าที่ทำนั้นมันผิด
ฉันรู้ดีมิควรคิดพิศมัย
ที่ได้ทำเหมือนไม่คิดสิ่งใด ๆ
แต่รู้ว่าทำลงไปด้วยใจจริง...
บางครั้งสิ่งที่ทำอาจดูแปลก
คิดผิดแผกจากใครเค้าเสียทุกสิ่ง
ดูภายนอกสงบเงียบดั่งน้ำนิ่ง
แต่แท้จริงคิดห่วงใยตลอดมา...
ในใจนั้นมิเคยคิดจะทำร้าย
ทั้งทางกายและใจรู้เถิดหนา
เพราะรู้ตัวอาจมิมีค่าราคา
แถมพูดจาก็ตรงตามอย่างที่ใจ...
ที่หวังคิดหวังไว้เธอไม่รู้
แต่กลับดูทำไปน่าหมั่นไส้
คิดอยากรักสิ่งที่เธอนั้นห่วงใย
แค่อยากให้เธอสุขใจก็พอเพียง...
รู้ตัวว่ามีค่าทำมิได้
ก็เลยใช้หัวใจฉันยอมเสี่ยง
ยอมจะถูกประฌามจากหลายเสียง
ขอแค่เพียงเธอยิ้มได้สบายดี...
การทำสิ่งที่พูดนั้นยากนัก
แม้จะหนักเพียงใดใจมิหนี
ฉันจะยิ้มทั้งน้ำตาด้วยยินดี
แม้วันนี้เป็นคนที่...เธอเกลียดชัง...
-----------------------------------------------------
...ฉันยอมรับสิ่งที่เธอนั้นเป็นอยู่
และเฝ้าดูด้วยห่วงใยมิหน่ายหนี
อยากให้เจอคนที่พร้อมและแสนดี
แม้จะมีรอยยิ้มทั้งน้ำตา...จากฉันเอง...
...แม้น้ำตาของฉันจะดูน้อย
ถึงดูด้อยกว่าใครใครที่พบได้
แต่คือคราบน้ำตาความจริงใจ
ที่หวังดีเสมอไป...ตราบสิ้นลม...