..๏ เพราะอยากลืมเรื่องราวในคราวก่อน ความทรงจำทุกตอนมิย้อนหวน แต่เธอกลับถามไถ่ให้ทบทวน มันสมควรสำคัญไหมใคร่ถามคืน แม้นสาหัสเจียนตายหัวใจเจ็บ ยังขอเก็บความหลังครั้งขมขื่น ไฟรักมอดสลายกลายฟอนฟืน ข่มสะอื้นต้องอดทนมิบ่นคำ ซ่อนหัวใจร้องไห้ใครจักรู้ น้ำตาพรูยังยิ้มรื่นขมขื่นขำ ทุกข์มากมายบอกมิได้ใครกระทำ ความชอกช้ำรู้เพียงเราเศร้าเพราะใคร ถึงเธอจะวนเวียนเขียนกลอนถาม เรามิอาจตอบความตามสงสัย เรื่องบางอย่างยากเล่าจงเข้าใจ ขอเก็บไว้เป็นความลับชั่วกัปกัลป์ ๚ะ๛
อัลมิตรา 25 มี.ค. 2548 12:25 น. - ID 73351 
1203
14
0
25 มีนาคม 2548 13:50 น. - comment id 444334
หากจะถอนความเจ็บที่เหน็บเจ้า ด้วยเพียรเฝ้ารักกันมั่นมิหาย คอยดูแลสุขทุข์มิเว้นวาย ให้เศร้าคลายจากใจได้ไหมอัล.?..อิอิ **โปรดติดตามตอนต่อไปนะ....
25 มีนาคม 2548 14:02 น. - comment id 444338
หน้าส่วนตัว
การเขียนกลอนถามนี้มิใช่หรอก
มิได้ตอกความหลังบ่สดใส
เพียงสะกิดคนนอกบอกความนัย
ว่าหญิงไซร้ชอกระกำช้ำสุดทรวง
หากผิดพลาดพลั้งไปขออภัยเถิด
จงอย่าเกิดรอยบ่วงล่วงตามสรวง
ด้วยดวงจิตคิดบอกมิหลอกลวง
มิสร้างห่วงแก่เพื่อนเตือนความจำ
อันรักแท้แน่นอนยอกย้อนจิต
อย่าสะกิดความจำให้โศกซ้ำ
เพียงบอกเตือนเพื่อนรักถึงรอยช้ำ
เป็นบ่วงกรรมจงปล่อยลอยน้ำไป
เพื่อคนอื่นรู้ได้จงคลายรำลึก
อย่าผนึกตรึกดวงหทัยยากผ่องใส
ว่าหญิงนี้ทั้งกายจิตแลหัวใจ
มิให้ใครมีไว้เพียงอักษรา.
แก้วประเสริฐ.
25 มีนาคม 2548 14:07 น. - comment id 444341
ยังกะถ่ายทอดออกมาจากใจเมกเลยนะครับ อ่านแล้วทำให้หวลถึงวันเก่า ๆ ที่ผันผ่าน เศร้าครับ +-*-+ +-*-+-*- ปู๊ชายอารมดี๊ดี -*-+-*-+ +-*-+
25 มีนาคม 2548 17:00 น. - comment id 444388
ถ้าได้ยินคำนี้ ไม่ค่อยจะนึกถึงเรื่องความรักซักเท่าไร คิดถึงสมัยออกค่าย มากกว่า คิดถึงเพลง รอยอดีต ของใครก็ไม่รู้ จำได้ประมาณนี้ครับ (อาจมีเพี้ยนบ้างนะ อิอิ) ** คืนเดือนมืดมน ไร้ผู้คนหมางเมินห่างไกล ใครให้กำลังใจ ใครจุดไฟให้เราก้าวนำ ความทรงจำย้ำเตือน มิเคยเลือนอดีตฝังจำ รอยเท้าเคยเหยียบย่ำ ไปตามหนทางเป็นไท เคยนอนหนาวสั่น ผิงไฟกันที่ริมท้ายไร่ คุยข้ามเปลผ้าใบ ใจสู่ใจซึ้งในวิญญาณ ฟังลำธารไหลริน เสียงยุงบินแทนสื่อสัญญาณ พาฝันลอยล่องผ่าน ลำธารเสรีพลีธรรม ** และอารมณ์ ตอนนั้นก็ประมาณตามเพลงเลยครับ นอนคุยกันข้างกองไฟ ริมลำธาร......
25 มีนาคม 2548 18:17 น. - comment id 444416
ถ่ายถอดได้ไพเราะมากคะ คงกลั่นมาจากใจเลยนะคะ อ่านแล้วเศร้าชะมัดเลยอะT_T
25 มีนาคม 2548 18:24 น. - comment id 444417
++
++
บางเรื่องราวผ่านไปขอจดจำ
อย่าตอกย้ำขุดคุ้ยให้คืนหวน
กายที่เจ็บใจที่ช้ำเคยคร่ำครวญ
ให้เป็นส่วนที่ถูกฝังกับร่างตน..
++
++
....มันไม่ใช่เรื่องสนุกเลยนะ..กับเรื่องเก่าๆ...
..กว่าจะฝังความรู้สึกนั้นลงไปได้..ที่ปลายก้นบึ้ง..
มันใช้เวลาไปไม่ใช่น้อย.หรือ..อาจจะทั้งชีวิต..
แต่..ตอนนี้มันเริ่มเลือนๆแล้ว..อย่าตอกย้ำ..
ก้อดีเน้อ..
**เป็นกำลังใจให้จ้า**
25 มีนาคม 2548 18:26 น. - comment id 444418
++
++
บางเรื่องราวผ่านไปขอจดจำ
อย่าตอกย้ำขุดคุ้ยให้คืนหวน
กายที่เจ็บใจที่ช้ำเคยคร่ำครวญ
ให้เป็นส่วนที่ถูกฝังกับร่างตน..
++
++
....มันไม่ใช่เรื่องสนุกเลยนะ..กับเรื่องเก่าๆ...
..กว่าจะฝังความรู้สึกนั้นลงไปได้..ที่ปลายก้นบึ้ง..
มันใช้เวลาไปไม่ใช่น้อย.หรือ..อาจจะทั้งชีวิต..
แต่..ตอนนี้มันเริ่มเลือนๆแล้ว..อย่าตอกย้ำ..
ก้อดีเน้อ..
**เป็นกำลังใจให้จ้า**
25 มีนาคม 2548 19:12 น. - comment id 444435
เธอแสนเศร้าเฝ้าฝังยังอดีต เช่นรอยกรีดลึกเร้น..ไม่เห็นแผล น้ำตาแห้งแกล้งเหือดเชือดดวงแด หวังใจแลเขาย้อน..ซับซ้อนกล..*** รักเถิดถ้าอยากรัก แม้นจะเจ็บปวดก็ตาม สวัสดีค่ะ
25 มีนาคม 2548 20:22 น. - comment id 444445
จะงำเก็บกดเกาะกินใจเปล่า ขอได้เล่าระบายคลายความหมอง ร่องรอยเหลือเร้นอยู่ไยไขทดลอง จะเก็บกองมากเกินไปใจยิ่งหนัก
25 มีนาคม 2548 21:27 น. - comment id 444473
ขอไขขานความลับจับดวงจิต ความเผลอผิดมิดชิดความหวั่นไหว ร้องออกมาน้ำตาพร่าไม่เหลือใคร โปรดเข้าใจคำตอบปลอบตัวเอง
25 มีนาคม 2548 21:45 น. - comment id 444487
จะคอยลบรอยร้าวแต่คราวไหน อยู่ข้างใน จางลง ณ ตรงนี้ ขอจงวาง ความหลัง ลงสักที จะได้มร ที่ว่าง ที่ข้างใน .....................
25 มีนาคม 2548 21:53 น. - comment id 444493
ถ่ายทอดได้ไพเราะและงดงานเช่นเคยนะคะ แต่คราวนี้แฝงไปด้วยความเศร้า.... ชื่นชมผลงานเสมอนะคะ...
25 มีนาคม 2548 21:54 น. - comment id 444495
รอยอดีต แม้ขีดไว้ เพียงรอย แต่ก็พลอย ให้จำ ฝังได้ รอยรัก ปักซึ้ง ตรึงใจ รอยร้าว ปักใน ใจตรม รอยอดีต แม้ขีดไว้ เพียงรอย แต่ก็พลอย ให้ใจ ขื่นขม รอยรัก ฝากไว้ เชยชม รอยร้าว ระทม ในรอยใจ รอยอดีต ลักษมณ์ : ]
25 มีนาคม 2548 22:12 น. - comment id 444499
...มาแอบซุ่มดูเหมือนเดิมค่ะ .. มิถือหางข้างไหน... ลืมเสียเถิดความหลังฝังดวงจิต ลืมเสียเถิดมิ่งมิตรขนิษฐา ลืมเสียเถิดความเศร้าร้าวอุรา ลืมเสียเถิดแก้วตาอย่าอาวรณ์ ... จำมาจากนิยายเรื่องหนึ่งค่ะ .. แต่จำไม่ได้ว่าเรื่องอะไร.. ใครเขียน ... ชีวิตเฉกเช่นนิยาย บ้างร้ายบ้างดีกี่หน แม้เจ็บกล้ำกลืนฝืนข่ม หากล้มรีบลุกปลุกใจ ...
26 มีนาคม 2548 00:32 น. - comment id 444575
...รอยอดีต กรีดลึก รู้สึกเจ็บ แต่ยังเก็บ ไว้เตือน มิเลือนหาย เป็นรอยย้ำ ซ้ำกัน ถึงวันตาย แม้เสียดาย คงยาก หากกลับคืน... ......................สวัสดีครับ.................
26 มีนาคม 2548 08:49 น. - comment id 444633
เก็บความเจ็บเก็บไว้ในใจนั้น ชั่วกัปกัลป์มิให้มีใครเห็น อยู่ในโลกความจริงสิ่งจำเป็น ขอละเว้นไม่ตอบตามที่ถามมา
26 มีนาคม 2548 10:16 น. - comment id 444658
รอยอดีตกรีดฝังยังรู้สึก ในส่วนลึกขื่นขมระทมหมอง ขอเก็บไว้เป็นบทเรียนเพียรไตร่ตรอง จะประคองรักใหม่ให้มั่นคง......ฯ คุณอิม...รอยอดีต..บางครั้งเราก็ไม่อยากเล่าให้ใครฟังนะ...แต่อย่าฝังลึกกับความเจ็บปวดนั้น...เปิดใจ..ให้กว้างรอรับสิ่งใหม่ที่จะเข้ามา...ชิวิตเรา...มีทั้งความมืด..และความสว่าง...นะคะ...
26 มีนาคม 2548 10:32 น. - comment id 444661
มิต้องลืมเรื่องราวในคราวก่อน เพียงใจอย่าสั่นคลอนเมื่อย้อนถึง ใช้สติยุดยื้อยามดื้อดึง ดั่งเชือกขึงตรึงไว้ไม่ล่องลอย...
26 มีนาคม 2548 11:01 น. - comment id 444669
รอยอดีตกรีดกร่อนใจร้อนรุ่ม ไฟนอกสุมรุมคลั่งยิ่งกังขา ใจเอ๋ยไม่เคยลืมวันเวลา รัก ฤา ล้าอารมณ์ข่มหรือไร
26 มีนาคม 2548 12:31 น. - comment id 444708
ลืมเสียเถิดความหลังครั้งเก่าก่อน อย่าอาวรณ์เรื่องหัวใจใฝ่ถลำ เรื่องอย่างนี้ไม่สมควรที่จะจำ อยากน้อมนำหัวใจรักมอบภักดิ์เธอ... เริ่มต้นใหม่ไม่สายเกิน.....แต่ ติดขัดสิ่งใด.....เธอคงรู้เพียงคนเดียวไม่ยอมบอก อิอิ
26 มีนาคม 2548 21:50 น. - comment id 444990
คุณบินเดี่ยวหมื่นลี้ .. อย่าเสียเวลามาคิด อย่าเสียเวลามอบจิตให้ อย่าเสียเวลานับต่อแต่นี้ไป อย่าเสียเวลากับใจที่ชาเย็น คุณแก้วประเสริฐ .. ค่ะ อ่านหนังสือ อ่านกลอน ดีกว่า อ่านใจกันทำไมก็ไม่รู้.. คุณเมกกะ .. อะโอ .. ถ้าอย่างนั้น คงสะเทือนใจ ยิ้มนะ..หากคุณยิ้มโลกนี้จะสดใสยิ่งนักแล้วค่ะ คุณขอโทษครับ..ผมเมา .. รุ่นกรรมาชน หรือเปล่าเอ่ย อัลมิตราไม่เคยฟังเพลงนี้นะคะ แต่อ่านแล้วเหมือนประมาณนั้นค่ะ คุณภายใต้แสงดาว .. ค่ะ จากใจ .. ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ คุณน้ำใส .. บางเรื่องถูกโยนใส่ลิ้นชัก จะทิ้งก็ไม่ได้ จะเปิดดูก็ไม่กล้า .. หนักใจแท้ค่ะ คุณกอกก .. ไม่มีหัวใจไว้รัก ไม่มีใครสักคนที่อยากคบหา ไม่มีเลย ไม่มีในความคิดสักครา ไม่มีจนกว่า .. ชีวาจะมลาย คุณชัยชนะ .. เล่าไม่ออกบอกไม่ถูก ไม่อยากพันผูกปลูกรักอีกหน ไม่อยากมีใครเพื่อทดแทนรอยร้าวในใจตน ไม่อยากอยู่ในวังวนกลแห่งรัก คุณแม่จิตร .. เพราะยังมีเลือดเนื้อและชีวิต จึงปลอบจิตตนเองอยู่เสมอ อย่าเพียงหลงลมปากคนฝากรักดั่งละเมอ แค่คำเพ้อ เพ้อได้สักกี่วัน คุณเรไร .. ความหลังฝังแน่นภายใน ยากยิ่งจะบอกใครให้รับรู้ นิ่งงัน เผชิญ น้ำตาพรู .. อดสู ก็สุดแท้แต่ใจเราเอง คุณimagine .. ขอบคุณมากนะคะ คุณลักษมณ์ .. รอยอดีตไม่ใช่รอยขีดข่วน แต่หมายถึงรอยแผลล้วน ๆ เกินเยียวยา คงยากแก่การรักษา คงไว้ ให้กาลเวลา .. ปลอบใจ คุณกีกี้ .. ถ้ามีคนปลอบอย่างในนิยายเรื่องนั้น คงสุขใจค่ะ คุณใบบอนแก้ว .. คงเก็บไว้นานเท่านาน จนกว่าลมปราณจะสูญสิ้น คุณชูรส .. ค่ะ ขอละเว้นได้ไหมในคำถาม โปรดอย่าติดตามให้ตอบได้ไหม เรื่องบางอย่าง ขอเก็บระลึกไว้ภายใน ตราบลมหายใจ แม้นเป็นเฮือกสุดท้าย .. จะเก็บงำ คุณราชิกา .. ลืมวิธีที่จะเปิดใจกว้าง ลืมหนทางที่จะสร้างความสดใส เพราะเรื่องราวร้าวเศร้าที่กระทบหัวใจ สุดทานทนได้ .. ที่จะให้เกิดอีกหน คุณdark side of mind .. จะตั้งจิตให้ปลงเรื่องตรงหน้า ยอมพ่ายต่อชะตาที่ขื่นชม แล้วยืนหยัดก้าวไปด้วยใจทรนง ที่ผ่านมาร้องไห้ ก็เพียงผงเข้าตา คุณplaing_piu .. คงเพราะล้าหัวใจนัยฉะนี้ ความเข้มแข็งเคยมีกลับจางหาย เพลิงรักสุมรุมเร้าเศร้ามิคลาย มิสลายแม้วันวานจิตขานจำ คุณฤกษ์ .. สิ่งของที่ผุพังยังเหลือซาก มิลำบากซ่อมแซมแกมแก้ไข หากรอยแผลที่ฝังแน่น ณ แก่นใจ จะมีใครเยียวยารักษาเรา มิตรภาพตราบสิ้นฟ้า
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
