เปรียบเป็นเชือกที่ถูกขึงตรึงสองฝั่ง ยึดหน้าหลังรั้งเกี่ยวเหนี่ยวแน่นขึง แย่งกันโยกแย่งกันใหญ่ให้เชือกตึง ซ้ำถูกดึงให้เจ็บจิตเพราะติดกัน ฝั่งที่หนึ่ง คือจำ ความดีได้ ที่เธอให้ที่เธอมีดีกับฉัน ที่เธอก่อที่เธอปลูกจนผูกพัน ที่เธอแบ่งที่เธอปันฉันกับเธอ อีกฝั่งหนึ่ง คือจำ ความเลวชั่ว ที่เธอยั่วที่เธอยวนชวนเสมอ ที่เธอลวงที่เธอบอกหลอกให้เจอ ที่ฉันเพ้อเธอทำร้ายจิตใจลง ความสับสน จากความจำ จึงกำเนิด ให้ฉันเกิดความรวนเรลังเลหลง ในที่สุดเชือกอ่อนเพลียเสียรูปทรง ต้องขาดลงปลงชีวิตปิดตัวเอง...
นกสีหมอก 24 มี.ค. 2548 16:54 น. - ID 73317 
1402
2
0
24 มีนาคม 2548 17:57 น. - comment id 443959
ขอให้ใจของเธอได้พักผ่อน คอยอ้อนวอนถึงเธอคนึงหา คิดถึงเธอคนดีทุกเวลา ห่วงใยเธอเสมอมาทุกนาที เข้ามาเยี่ยมเยียนครับ
24 มีนาคม 2548 18:09 น. - comment id 443963
ก็ยังดีที่ความรักเป็นเช่นเส้นเชือก สามารถเลือกขาดสะบั้นแปรผันได้ แต่หากเป็นเช่นบัวก็จะเหลือเป็นเยื่อใย ตัดอย่างไรก็ไม่ขาด..อนาถจริง .....
24 มีนาคม 2548 21:59 น. - comment id 444069
ถ่ายทอดออกมาได้ดีนะ
25 มีนาคม 2548 07:15 น. - comment id 444186
ดีครับ แวะมาเป็นกำลังใจให้นะ
26 มีนาคม 2548 19:45 น. - comment id 444945
gเขียนได้ดียิ่งค่ะ ทิกิ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
