เธอคงไม่รู้ว่าเหงาแค่ไหน วันนี้ไม่มีเธอใกล้คอยห่วงหา กี่คืนแล้วที่ต้องหลับไปกับน้ำตา ไม่มีแขนให้หนุนให้ห่วงหามันเศร้าใจ ฉันเองที่ไม่ดีอย่างเธอต้องการ ไม่เคยสักครั้งที่อ่อนหวานทำไม่ไหว เหตุผลดีๆทั้งนั้นที่เธอคิดเลิกไป เพิ่งรู้และเข้าใจว่าแค่รักที่ให้ไป...มันไม่พอ ไม่เรียกร้องให้เธอมารับรู้ความเสียใจ ความห่วงใยที่เคยได้ก็จะไม่ขอ เมื่อวันนี้รู้ซึ้งกับคำว่าไม่รู้จักพอ สิ่งเดียวที่อยากบอกเอ..อยากขอ อย่าย้อนคืนมา