น้ำค้างเอยเคยชื่นยามดื่นดึก ราวสมนึกดื่มดับซับกระหาย จะรองดื่มฟ้าก็สางน้ำค้างกลาย ระเหยหายคงหญ้าฝาดบาดด้วยคม
: หยก : 21 ก.พ. 2548 19:41 น. - ID 71553 
551
3
0
22 กุมภาพันธ์ 2548 00:21 น. - comment id 429107
กลอนน่ารักดีค่ะ
22 กุมภาพันธ์ 2548 14:13 น. - comment id 429388
เพราะดีค่ะ น่าจะยาวกว่านี้อีกหน่อย
22 กุมภาพันธ์ 2548 14:13 น. - comment id 429389
เพราะดีค่ะ น่าจะยาวกว่านี้อีกหน่อย
23 กุมภาพันธ์ 2548 00:56 น. - comment id 429705
ที่แต่งบทเดียวก้ออยากลองให้ความกระชับ อะคับ ถ้ามันสื่อไม่ได้มากพอต้องขออภัย อิอิ
25 กุมภาพันธ์ 2548 12:24 น. - comment id 431068
อนิจจารักข้าราวนําค้าง ต้องตะวันจางหายให้ใจขม เหลือใบหญ้าคาคมบาดอกตรม ยามต้องจมนําตารักลาเลือน
26 กุมภาพันธ์ 2548 20:33 น. - comment id 431815
ว่ารักเอยคล้ายน้ำค้างที่กลางใจ ยามค่ำคืนรองดื่มได้รสหวานหอม พอฟ้าสางระเหยหายหัวใจตรอม เคยห้อมล้อมกลับห่างไกลดุจใจนาง จิงๆแล้วได้แรงบันดาลใจมากจากเพลงของแงซายในเรื่อง เพชรพระอุมาอะครับ แต่แต่งยังไงๆก้อยังแสดงอารมณ์ออกมาไม่ชัดเจนซะที
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
