ฉันและเธออยู่กันไกลคนละฟากฟ้า คงไม่แปลกที่หัวใจจะล้าจนเหนื่อยอ่อน และไม่แปลกที่หัวใจสองเราจะชาดตอน กับคำว่ารอฉันก่อนมันคงอาจเร็วเกินไป ที่ฝั่งนั้นลมคงแรงเกินไปใช่ไหม เธอจึงหนาวหัวใจมากกว่าใครคนอื่น ฉันเข้าใจเสมอและไม่ขอให้เธอกลับคืน เพราะไม่อยากจะฝืนหัวใจไม่รักจริง