บทกวี..เดียวดายจัง

รุ้งสวรรค์

     เหงาจังในวันที่ไม่เข้าใจอย่างนี้
ท้อใจสิ้นดีไม่มีใครเหลียวแล
หมดพลังหมดหวังท้อแท้
มีแต่ความอ่อนแอรุมเร้าเข้ามาในหัวใจ
     คงจะเป็นจริงอย่างที่ใครเขาว่า
เป็นคนไม่มีค่าของใครคนไหน
เป็นเพียงละอองอากาศไม่นานก็จางไป
คงทำได้แค่เพียงเดียวดายอยู่เงียบเงียบในมุมของตัวเอง
     คงเหลือเพียงอณูเล็กลอยล่อง
มีแต่สายตาคอยมองรุมข่มเหง
เหมือนอยู่บนด้ายลำพังอย่างวังเวง
มีแต่คนคอยเบ่งอำนาจเหมือนเป็นทาสมัน
     มีอำนาจกันเหลือเกินในชีวิต
ไม่เคยคิดว่าคนอื่นจะเป็นคนสำคัญ
ทำอย่างกับว่าฉันไม่ใช่คน
ใช้เราจนเหนื่อยล้าน่าท้อใจ				
comments powered by Disqus
  • ดอกข้าว

    24 มกราคม 2548 20:46 น. - comment id 412409

    -*มีตักอุ่นให้เธอหนุนและนอนพัก
    เจอสิ่งหนักในใจให้หลับฝัน
    ฉันยังอยู่เราเคียงคู่อยู่ด้วยกัน
    กลัวอะไรกับแค่วันฝันไม่ดี-*
  • ดาหลา ปะการัง

    24 มกราคม 2548 21:46 น. - comment id 412451

    เป็นกำลังใจนะ  อย่าท้อน้า  นะ
  • พันดาว

    24 มกราคม 2548 22:10 น. - comment id 412458

    ในวันหนึ่งตะวันรอนอาจอ่อนแสง
    เธอนั้นอาจอ่อนแรง... กว่าวันไหน
    อาจมีวันหนึ่งฝัน... อาจจากไป
    แต่อยากให้รู้ไว้... บททดสอบมีไว้ให้.. ผู้ยิ่งใหญ่ได้ก้าวเดิน..
    -=-+-* -=-+-* -=-+-* -=-+-* 
    สิ่งที่มีค่า มักมาพร้อมกับความลำบากเพื่อให้ได้มา..  
    :-)
  • อนาลัย

    24 มกราคม 2548 23:20 น. - comment id 412506

    มีคนโดดเดี่ยวมากมายในโลกนี้
    แต่ยังมีอีกมากมายที่ขายฝัน
    พร้อมเรียงถ้อยร้อยคำร่วมรำพัน
    พร้อมปลอบขวัญเพื่อนยาอย่าท้อใจ
    ..มีสายรุ้งเป็นเพื่อนอยู่บนฟ้า
    เธอคงมีดวงดารามากมายอยู่ใกล้ใกล้
    หลับเถิดหนารุ้งนภาอย่าอาลัย
    หลับอยู่ในสายลมรักเพื่อนนักกลอน
    ...ฝันดีนะคะค่ำคืนนี้..
    แต่ก็อย่าลืมห่มผ้าก่อน
    เพราะสายลมแห่งความอาทร
    คลื่นอักษรผองเพื่อนนั้นล้วนฉ่ำเย็น
    ราตรีสวัสดิ์ นะจ๊ะ
  • แอ็ปเปิ้ล

    25 มกราคม 2548 09:17 น. - comment id 412631

    คนดี..ของฉัน
    หากวันหนึ่งเธอนั้นแหงนมองฟ้าแล้วพบกับความว่างเปล่า
    หากถนนที่เธอเดินไปพบเจอแต่หมอกควันอันทึบเทา
    หากความรักที่กอบเก็บมาเนิ่นยาวถึงเวลาต้องสูญหายไป
    
    ฉันจะกุมมือ..และบอกกับเธอว่า
    อย่าผูกเปลแห่งความเหว่ว้า ในห้องเหงาอันหวั่นไหว
    กลับมาเส้นทางแห่งความหมาย..อันเป็นนิยามของคำว่า..ลมหายใจ
    โลกนี้ช่างกว้างใหญ่...เธอไม่ใช่คนแรก และคนสุดท้ายที่เสียน้ำตา
    
    เปิดหน้าต่างของชีวิตออกมาดูโลกภายนอก
    ดวงตะวัน...กระซิบบอกเรียกความฝันของเธอกลับมาหา
    สายลม...ขับกล่อมจิตวิญญาณที่บอบช้ำบนกาลเวลา
    รัตติกาล..ได้นำพาความสงัดคลุมกายเธออย่างแผ่วเบา
    
    เพียงแค่ช่วงชีวิตที่สะดุด..แต่ยังไม่หยุดลง
    การเริ่มต้นยังคงรอคอยแม้แต่ผู้ซึ่งเรียกขานตัวเองว่า...ว่างเปล่า...
    ความฝัน ความหวัง โบกมือเรียกเธอตลอดเวลาใต้ฟ้าสีเทา
    ความปวดร้าว ในวันเก่า เพียงแค่ริ้วรอยของกาลเวลาที่ไม่นานก็ผ่านไป
    
    ยืนมือมาที่ฉันนะคนดี...
    แล้วฉันจะพาเธอก้าวผ่านช่วงเวลาความเศร้านี้ไปพบกับความสดใส
    หัวใจดวงหนึ่งที่พร้อมเติมเต็ม...อาจไม่กว้างใหญ่เท่าฟ้าไกล
    แต่จะโอบล้อมเธอด้วยความห่วงใย...เพื่อพาเธอก้าวไปพบวันใหม่ที่งดงาม
    
    แม้กลอนบทนี้จะเป็นกลอนเก่าที่เปิ้ลแต่งไว้
    แต่คิดว่าแทนทุกความรู้สึกได้ดีจ๊ะไหน
    ชีวิตคือการต่อสู้ เราต่างก็เป็นนักเดินทาง 
    เหนื่อยนักก็หยุดพัก แล้วค่อยออกเดินทางต่อ ท้อได้ แต่อย่านานนะ
    
    จำได้ไหม..ฟ้าหลังฝนงดงามเสมอ
    และสิ่งที่มีค่าที่สุดให้ผู้คนได้พบเห็น...ก็รุ้งสวรรค์ไง
    ที่ตรงนี้ยังมีกำลังใจ และความห่วงใยให้ไหนเสมอนะ
    
    หมั่นคอยดูแลและรักษาดวงใจ...คิดถึงจ๊ะ ^______^
  • ม่านแสง แห่งตะวัน

    25 มกราคม 2548 10:27 น. - comment id 412690

    รอบรอบข้างเธอ...พบเจออะไรไหม
    ยังมีใครใคร...ลำบากใจ หนักหนา
    ไร้ซึ่งอาหาร...ต้องขอทาน ละลานตา
    ชีวิตเบื้องหน้า...ไร้จุดหมาย ทางเดิน
    
    ชีวิตเราสุข...แสนสุข
    ความทุกข์...เปลือกนอก ผิวเผิน
    อย่างน้อย..ยังมี ข้าวกิน..เจริญ
    มีบ้านให้เพลิน...สุขใจ
    
    ผ่านพ้น ความเหงา เศร้าหนัก
    ด้วยทักทายโลก มุมมองใหม่
    เกสร สายลม ฟ้าไกล
    ยังคง...เป็นกำลังใจ อยู่ใกล้ใกล้...เธอ ทุกนาที
    
    
    เป็นกำลังใจให้นะครับ
  • รุ้งสวรรค์

    25 มกราคม 2548 18:12 น. - comment id 412978

    ขอบใจทุกคนมาเลยนะ สำหรับกำลังใจ
    แต่เราคิดว่า กำลังใจของเธอ
    คงไม่อาจจะเปลี่ยน คนอย่างพวกเขาที่เราพูดถึง
    พวกนั้นมีอำนาจใช้จ่ายกันอย่างไม่คำนึง
    ไม่คิดถึงว่าหนึ่งเราก็เป็นคนเหมือนมัน
    
    มันคิดว่าจะใช้อะไรเราก็ได้
    แต่รู้ไหมสุดท้ายไม่มีเราแล้วใครจะช่วย
    มันไม่คิดถึงว่าใครจะเดือดร้อน
    จับผิดกันไป...เฝ้าเลียกันไป...
    เหยียบกันไปให้สูงกว่าเขา
    ให้รู้ไปเลยว่า ผู้น้อย ไร้ค่า ....
    
    
    ปล...อยากเปลี่ยนความคิดของคนพวกนี้จัง
    
  • แอ็ปเปิ้ล

    26 มกราคม 2548 16:53 น. - comment id 413331

    อืม...ท่าทางอารมณ์บ่อจอยเลยนะ ใจเย็น ๆๆ
    อย่าคิดมากนะ  เปลี่ยนไม่ได้ก็ไม่ต้องเปลี่ยน
    
    ทำหน้าที่ของเราให้เต็มที่ก็พอจ๊ะ ^_____^
  • เจ้าหญิงนิทรา

    2 กุมภาพันธ์ 2548 17:11 น. - comment id 413854

    อย่าท้อแท้เลย...นะจ๊ะคนดี
    ฉันคนนี้จะค่อยเป็นกำลังใจให้
    ในยามที่เธอท้อแท้ไม่มีใคร
    อยากบอกให้เธอรู้ไว้..ว่ายังมีฉันอยู่อีกคน
    
    .....แวะเข้ามาทักทายนะจ๊ะ.......
    
  • รุ้งสวรรค์

    3 กุมภาพันธ์ 2548 17:49 น. - comment id 413871

    ดีขึ้นเยอะเลย จ๊ะ เพื่อนๆๆ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน