ไม่มีใครรู้ว่าตรงนี้ยังมีฉัน คืนและวันผ่านไปใจเหงา เหงา.. ลมหนาวดาวอุ่นใต้เงาจันทร์ ผู้หญิงช่างฝันยังละเมอ ผ่านมาแล้ววันวานที่หนาวเหน็บ ยังคงเก็บความทรงจำไว้เสมอ เตือนตัวเองทุก ๆ ครั้งอย่าพร่ำเพ้อ คิดถึงคนอย่างเธออีกเลย คงจะมีสักวัน..ที่ลบเลือน ภาพที่คอยย้ำเตือนอยู่อย่างนี้ ก็เข้าใจทุกอย่าง.. บทเรียนจากคนไม่ใยดี คงเป็นวันพรุ่งนี้..ที่จะลืม
21 มกราคม 2548 00:33 น. - comment id 410143
คงจะมีสักวันที่ผันหนี จากความเศร้าที่ราวีฤดีนั้น คงจะมีสักวันผันผ่านกัน จากรักมั่นเธอคนดีที่ลาไกล *-*กลอนน่ารักดีค่ะ*-*
21 มกราคม 2548 11:00 น. - comment id 410338
เพราะดีแต่งเยอะๆๆสิ
21 มกราคม 2548 11:00 น. - comment id 410339
เพราะดีแต่งเยอะๆๆสิ