บทกลอนของฉันมันไร้ค่า คงเหมือนกับคำสัญญา ที่คนให้มาไม่เคยรักษาไว้ คงเหมือนกับความรัก ที่ผ่านมาทายทักเพื่อจากไกล คงเหมือนหนึ่งลมหายใจ ที่ไม่เคยมีใครคิดไยดี ฉันท้อเหลือเกินนะรู้ไหม ที่ต้องวางหัวใจไว้กับคนไม่ห่วงใยใครตรงนี้ ได้แต่เขียนคำพร่ำเพ้อ ที่มีเพียงเธอ..เธอ..เธอทุกที ฝังจมกับคำสัญญาที่มี ความรักที่เคยแสนดี แต่วันนี้ไม่เหลือมีคุณค่าใด บทกลอนบทสุดท้ายยังคงไร้ค่า คงไม่ต่างกับคำร่ำลา..คงเหมือนหยดน้ำตาเต้นไหว คงไม่ต่างกับความรักที่ยังคงแน่นหนักไม่เปลี่ยนไป คงเหมือนกับลมหายใจ...ที่อ่อนล้าเพียงใดก็รักเธอ
9 มกราคม 2548 13:40 น. - comment id 402726
บทกลอนของเธอไม่เคยไร้ค่า ยังคงตรึงตราไม่เคยจางหาย บทกลอนของเธอไม่มีวันตาย บทกลอนที่มากด้วยความหมาย ...........ไม่เคยไร้สิ้นความศรัทธา........... บทกลอนบทสุดท้ายของฉัน แค่เป็นแค่ความฝันแห่งน้ำตา ในบางอารมณ์จังหวะที่หัวใจอ่อนล้า ไม่เคยไขว้คว้าใครได้นอกจากใจตัวเอง ......................................... เป็นบทกลอนที่ไพเราะมากนะค่ะ กระดานมาหาค่ะ
9 มกราคม 2548 14:35 น. - comment id 402818
-*เขียนกลอนอ้อนสื่อมือถนัด เป็นเพียงแค่มวยวัดไม่จัดจ้าน สื่อออกไปใช่จะเพียงหยอกหว่าน ที่ต้องการคือใจเธอให้มา-*
9 มกราคม 2548 14:41 น. - comment id 402821
ต้องสู้ต่อไป ใจต้องไม่แพ้ เค้าปล่อยลอยแพ ไม่เห็นค่ากลอน เค้าปล่อยให้เพ้อ น้ำตาเปรอะหมอน เราเฝ้าเว้าวอน เค้ามาเห็นค่า ถึงเค้าไม่เห็น มิเคยหันมา อย่าเอามันมา ฝังจิตฝังใจ มีค่ากับเรา เราเองก็ได้ แล้วจะแจ้งใจ กับความลับของดวงดาว
9 มกราคม 2548 20:26 น. - comment id 403074
เปรียบเทียบได้ดีค่ะ อิ อิ..
10 มกราคม 2548 07:13 น. - comment id 403401
มาเป็นกำลังใจให้
10 มกราคม 2548 07:57 น. - comment id 403447
..ไพเราะ .. นะคะ .. เรนแวะมา .. ทักทาย.. อรุณสวัสดิ์ .. นะคะ ..
10 มกราคม 2548 12:09 น. - comment id 403567
บทกลอนที่สื่อออกมาจากความรู้สึก งดงามเสมอคะ ไม่เคยไร้ค่าแต่ผู้มีหัวใจรักบทกลอนเลยจ๊ะ แวะมาทักทาย เป็นกำลังใจให้กัน