บทกลอนไทย รอ........สายลมอุ่น 1 สายลมหนาว...กราวกรู...ดอกพรูร่วง คว้างใบควง...กิ่งพัด...ระบัดไหว เหลือแค่กิ่ง...ยืนคู่ต้น...เหมือนคนตาย เพียงคอยไอ...สายลมอุ่น...จะผลิ...กลาย หนาวลมแรง...พัดพา...ใบไม้หล่น หนาวคำคน...พัดพ้น...ใจหล่นหาย หนาวคำกลอน...อ้อนคำกล่าว...พาหนาวกาย หนาวหัวใจ..เหมือนทิ้งถอด...ไว้ยอดดอย หวานคำรัก...คำหวานนัก...รักเอ่ยอ้าง ขมคำร้าง...ขื่นคำตรม...ขมคอหอย ชื่นคำลา...ชื่นคาใจ...ขื่นให้คอย ลมคำลอย...คมคำลวง...คำลม ลม เจ็บแค่ใจ...หาใช่...ผูกใจเจ็บ เจ็บแค่เล็บ โดนตอก ต้องหน้าก้ม เจ็บเชือดใจ รินเลือดร้าย ใช่ใจจม ใจถูกโถม...โจมใส่...ใจเจ็บจริง *~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~
กีรณะ 4 ม.ค. 2548 21:04 น. - ID 68667 
683
4
0
4 มกราคม 2548 21:57 น. - comment id 399771
แต่งได้ดีนะ อ่านแล้วหนาวเลย พึ่งอาบน้ำเสร็จ พอดี อิอิ แล้วเมื่อไหร่ ใจนั้น พลันหายเศร้า เจ็บเหมือนเงา ถลา เข้ามาถม ขอเวลา ฆ่าเหงา เจ้าระทม คอยผะงม ลอยลมเศร้า เคล้าน้ำตา มาทักทายนะ
4 มกราคม 2548 22:34 น. - comment id 399797
สายลมหนาว...กราวกรู...ดอกพรูร่วง คว้างใบควง...กิ่งพัด...ระบัดไหว เหลือแค่กิ่ง...ยืนคู่ต้น...เหมือนคนตาย เพียงคอยไอ...สายลมอุ่น...จะผลิ...กลาย บทที่1...ไหว-ตาย..สระเสียงสั้นยาว ผิด.. ท้ายวรรค3..ลงตาย.. ท้ายวรรคสี่..เลี่ยง กลาย..เสียงแปร่ง..สระเสียงซ้ำ หนาวลมแรง...พัดพา...ใบไม้หล่น หนาวคำคน...พัดพ้น...ใจหล่นหาย หนาวคำกลอน...อ้อนคำกล่าว...พาหนาวกาย หนาวหัวใจ..เหมือนทิ้งถอด...ไว้ยอดดอย บทที่2..สัมผัสซ้ำ กลาย-กาย..ควรเลี่ยง กาย-ใจ..เสียงสั้นยาว ผิดครับ.. บทที่ 4..จม-โถม..เสียงสั้น-ยาวเช่นกัน.. ผมอ่านที่แรกนึกว่าเป็น กลบทนะ..แต่จับจุดไม่ได้ จึงไม่น่าจะใช่..เพราะการใช้คำซ้ำไม่แนบเนียน... หน้านี้หน้าหนาว จะหาลมอุ่นได้ที่ไหนคุณ แต่ความหมายของกลอนทั้งเรื่อง เรียบเรียงได้ดี..อ่านแล้วเข้าใจ เพียงแต่ใช้คำผิด ค่อยๆเขียนครับ สวัสดีครับ..
5 มกราคม 2548 07:20 น. - comment id 399880
มาเป็นกำลังใจให้นะ
5 มกราคม 2548 09:56 น. - comment id 399931
บ่อยครั้งที่มองใบไม้ปลิดปลิวค่อยๆคว้างร่อนลงสู่พื้น ใจก็คิดไปต่างๆนา ๆ เจ้าปลิดขั้วหล่นไถลในภาพพื้น ฉันเพียงยืนเหม่อไปเหมือนไร้ค่า ใบไม้แห้งดารดาษเกินวาดมา ประหนึ่งว่าฉันหมดสิ้นชีวินตรม
5 มกราคม 2548 09:56 น. - comment id 399933
ขอขอบคุณ คุณ แม่จิตร และ คุณ ผลิใบสู่วัยกล้ามากค่ะ ที่กรุณามาทักทาย ขอให้มีความสุขในปีใหม่นี้มาก ๆ ต้องขอบคุณ คุณผู้เฒ่า ฯ มาก ที่ช่วยชี้แนะ นับเป็นเกียรติอย่างยิ่ง ทีมีผู้รู้ช่วยขัดเกลา เป็นเพียงคนชอบเขียนกลอน บอกความรู้สึก และเพิ่งลองเขียนกลอน แบบ หาคำมาเล่น ให้แปลก ๆ หวังว่าคงจะได้รับความกรุณา ชี้แนะเพิ่มเติมในคราวต่อไป ขอบพระคุณมากค่ะ กีรณะ
5 มกราคม 2548 09:59 น. - comment id 399936
ต้องขอบคุณคุณ อัลมิตรา นักกลอนมากฝีมือ เลื่อมใสมานานค่ะ ขอบคุณที่กรุณามาทักทายค่ะ อ่านงานของคุณเสมอ
5 มกราคม 2548 18:26 น. - comment id 400241
อุ่นอุ่นหนาวหนาว หวานหวานขมขม เจ็บเจ็บ เดี๋ยวก็หายหาย ^o^
5 มกราคม 2548 23:02 น. - comment id 400420
หน้าส่วนตัว
ท่าทางจะอาลัยคนที่บนดอยมาก
เขาช่างมีอิทธิพลเหลือหลาย
เวลาหนาวๆ ลองเปิด เครื่องเป่าผม
เป่าสักหน่อยน่าจะอุ่น
หรือ เปิดเครื่องทำน้ำร้อน แช่น้ำอุ่น
อาจจะดีขึ้นแต่ขึ้นมาแล้วให้ระวังหนาวอีก
บทกลอนพยายามดีที่จะเล่นคำ
และ ข้อความก็สื่อใจที่คร่ำครวญหวนไห้
ถึงคนไกลยอดดอยดีค่ะ...
สัมผัส และสระ ที่ใช้ ลองเปลียนแปลง
แก้ไขได้ค่ะ
เข้าไปที่หน้าส่วนตัว และ กด ท้ายบทกลอนที่
เครื่องหมาย ลูกศร
อันซ้าย กดไปที่นั่น จะเข้าไปแก้ข้อความหน้ากลอนได้ค่ะ
ยินดีที่ได้มาอ่านงานไพเราะชิ้นหนึ่ง
ภาพเขียนครั้งแรก อาจ จัดจ้าน สาดสีแรง
ไปนิด ก็ไม่เป็นไร ชำนาญไป ก็สามารถ
ปาดสีได้สม่ำเสมอนะคะ
สวัสดีปีใหม่ค่ะ
5 มกราคม 2548 23:39 น. - comment id 400438
เข้ามาดูอีกรอบ..ต้องขออภัยครับ..นึกว่าเป็นคุณ. กีรณา..ที่ผมแนะนำเขียนกลอนอยู่.. เลยรบกวนจินตนาการของคุณไปบ้าง ยังไงต้องขออภัยเป็นอย่างยิ่ง..ตาไม่ค่อยดีครับชราแล้ว.. ถ้าเข้ามาใหม่ ก็ยินดีต้อนรับครับ..ตรงนี้ บ้านกลอนนี่ อบอุ่นและมีมิตรภาพมาก่อนเสมอครับ สวัสดีครับ..
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
