๏ เสียงพร่ำพรอดออดคำฉ่ำฉะอ้อน สั่นสะท้อนทั่วฤดีพี่หวั่นไหว แม้เนิ่นนานกาลผ่านยังดาลใจ ดลพี่ให้ห่วงหาแสนอาวรณ์ ค่ำคืนนี้จะมีใครมาไกวกล่อม โอบถนอมแนบกันบนบรรจถรณ์ ประโลมลูบจูบลาคราน้องนอน ตระกองกรกอดเกยเขนยนาง เสียงลมพร่ำคำพรอดออดฉะอ้อน ราวลมข้อนขื่นไข้ใจหมองหมาง โอ้ลมเอ๋ยรำเพยคำทำระคาง มิสิ้นสร่างเสื่อมร้อนที่รอนทรวง ฝากพระพายชายพัดกวัดไกวน้อง เกรงลมต้องแตะไล้ใจพี่หวง อยากถนอมกล่อมนิทราสุดาดวง มิสิ้นห่วงโหยหานิจจาเอย ๚
วฤก 6 ธ.ค. 2544 00:28 น. - ID 6779 
660
1
0
6 ธันวาคม 2544 05:59 น. - comment id 23062
คิดถึงทุกครั้งเลยก็ได้จ้า.... ชอบอ่านจ้า
6 ธันวาคม 2544 17:36 น. - comment id 23185
เพราะ...และลึกซึ้งจัง...ชอบอ่านเหมือนกันจ้า
7 ธันวาคม 2544 12:34 น. - comment id 23367
ลมที่รักพัดมากอดคืออ้อมแขน ลมหวงแหนกอดเอาไว้จนฟ้าสาง ลมที่ไล้ลูบเบาเบาจนร้องคราง ลมอย่าร้างรอเสน่หาจากคนเคย!
8 ธันวาคม 2544 12:57 น. - comment id 23659
หวานหยดย้อยเชียวค่ะ ชอบอ่านจังเลย
9 ธันวาคม 2544 15:10 น. - comment id 24001
(>_o) หวานจริงๆเลยค่ะบทนี้ อิอิ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
