หน้าส่วนตัว
สิ่งล้ำค่า ที่เราเรียกว่าเพชร
แต่ละเม็ดเปร่งประกายให้เห็นแสง
เจิดจรัสจนผู้คนตีค่าแพง
หนาวร้อนแล้งผู้คนยังต้องการ
ฉันเป็นแค่คนเดินดินธรรมดา
ถูกตีค่าเป็นได้แค่เม็ดข้าวสาร
ไม่สามารถส่องแสงแม้เนิ่นนาน
ไม่อาจหารไปสู้กับเพชรเอย
เพชรเทียม 15 ธ.ค. 2547 17:36 น. - ID 67599 
1825
3
0
15 ธันวาคม 2547 17:44 น. - comment id 389320
ฉันเป็นแค่ดอกหญ้าค่าน้อยนิด ไม่มีสิทธิ์เป็นดอกฟ้าค่าสูงส่ง เป็นได้เพียงแค่กาในป่าดง ไม่มีวันเทียบชั้นหงส์คงนิรันดร์ แต่แม้เป็นเพียงดอกหญ้าค่าต่ำต้อย ไม่เคยน้อยใจในจิตคิดเหหัน เพราะดอกหญ้าก็มีค่าอยู่เหมือนกัน และตัวฉันก็ภูมิใจในค่าตน ว่าดอกหญ้าอย่างฉันค่านั้นมี ไม่ใช่ไร้ความดีในทุกหน เพียงแต่อาจต่ำต้อยน้อยว่าคน สูงเลิศล้นอย่างดอกฟ้าสง่างาม *-*ข้าวสารก็มีค่านะค่ะ ผู้หญิงไร้เงายังต้องซื้อข้าวสารอยู่เลยค่ะ ทุกวันด้วยซิค่ะ อิอิ กลอนน่ารักดีค่ะ*-*
15 ธันวาคม 2547 19:53 น. - comment id 389415
เพชรกินไม่ได้แต่เท่ห์ ส่วนข้าวกินได้แต่ไม่เท่ห์ ทุกสรรพสิ่งมีข้อดีต่างกันเนาะ ^o^ มาถึงช่วงแนะนำนะครับท่านผู้ชม ^-^ สัมผัสถูกต้อง คล้องจองเป็นที่สุด แต่ตอนจบ ไม่อาจหารไปสู้กับเพชรแท้ คำว่าแท้ทำให้เสียงเด้งขึ้นนะ ^-^ ไม่อาจหารไปสู้กับเพชรเอย อันนี้คือเทคนิคสุดยอด 555 ลงท้ายด้วยเอย ดูเชยแต่เสียงไม่เด้ง ^o^ แบบว่าคำสุดท้ายของบทถ้าเราทำเสียงเด้ง ก็จะเหมือนว่ากลอนยังไม่จบไง แบบว่าใช้ความรู้สึกไง 555 แนะนำตามคำขอเอย ^-^
15 ธันวาคม 2547 22:05 น. - comment id 389552
เขียนได้ความคิด ขัดแย้ง น่ารักดีค่ะ
16 ธันวาคม 2547 00:43 น. - comment id 389697
แต่กินได้นะ แต่อยู่ที่ว่าน่ากินไหม
16 ธันวาคม 2547 12:46 น. - comment id 389894
กลอนแต่งได้ดีมากค่ะ
23 ธันวาคม 2547 14:51 น. - comment id 394508
ขอบคุณมากๆค่ะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
