หากไกลกัน วันใด ใจมันห่วง คนมันหวง ตัวเธอ เป้นหนักหนา เธออยู่ห่าง ร้างออกไป ไกลสายตา ฉันแทบบ้า อยากตามไจ ไปดูแล ตอนนอนหลับ กอดเธอไว้ ให้ไออุ่น ยิ้มละมุน ตอนเธอตื่น ชื่นใจหวัง ตอนหมองจิต ป้อนปรึกษา ให้กำลัง เพิ่มพลัง เติมแรงใจ แด่ตัวเธอ ผ่านคืนวัน รักมั่นคง ดังขุนเขา ทั้งสองเรา ฝ่าฟันไป โดยเต็มที่ ผ่าตลุย กวากหนาม ที่ขวางมี จากวันนี้ จะมีกัน ไม่เปลี่ยนไป moonlight 15/12/47
15 ธันวาคม 2547 13:24 น. - comment id 389142
แม้ห่างไกล อย่างไร ไม่แปรผัน ยังคงมั่น ในจิต คิดห่วงหา แม้จากกัน เพียงไหน ในอุรา ยังคงรัก เสมอมา แด่ตัวเธอ *-*กลอนน่ารักดี*-*
15 ธันวาคม 2547 14:39 น. - comment id 389203
.. ควรจะมีสัมผัสระหว่างบทด้วยนะครับ
15 ธันวาคม 2547 14:48 น. - comment id 389215
แม้ห่างไกลใจไม่ห่างความรักมั่น จิตผูกพันย้ำเตือนมิรู้หาย ด้วยหัวใจผูกพันมิรู้คลาย ให้รู้ไว้ห่วงใยเธอทุกคืนวัน เข้ามาเป็นกำลังใจให้นะครับ
15 ธันวาคม 2547 16:12 น. - comment id 389251
หากไกลกัน วันใด ใจมันห่วง คนมันหวง ตัวเธอ เป้นหนักหนา เธออยู่ห่าง ร้างออกไป ไกลสายตา ฉันแทบบ้า อยากตามไจ ไปดูแล ตอนนอนหลับ กอดเธอไว้ ให้ไออุ่น ยิ้มละมุน ตอนเธอตื่น ชื่นใจแท้ ตอนหมองจิต ป้อนปรึกษา ไม่ผันแปร ด้วยแน่วแน่ เติมแรงใจ แด่ตัวเธอ ผ่านคืนวัน รักมั่นคง ดังขุนเขา ทั้งสองเรา ฝ่าฟันไป โดยไม่เผลอ แกว่งหัวใจ ไปกลับใคร เพราะมีเธอ รักล้นเอ่อ เต็มหัวอก ไม่เปลี่ยนไป อย่างนี้ถูกต้องหรือเปล่าครับฉบับปรับปรุง ขอบคุณสำหรับกำลังใจ และคำแนะนำนะครับ ^-^
15 ธันวาคม 2547 20:01 น. - comment id 389422
กลอนความหมายดีจังเลยค่ะ
16 ธันวาคม 2547 19:02 น. - comment id 390146
แต่ง กลอนได้หวานจัง เลยน่ะ พี่เรา ** รันเองคะ **
19 ธันวาคม 2547 05:47 น. - comment id 391637
เพราะมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เลยค่ะ อ่านบ่อยแค่ไหนก็ไม่มีวันเบื่อ