“ร้องไห้..ให้ฟัง”

เบนนี่

เป็นเพราะฉัน..นั้นหลงลืมไป
ลืมว่าความสัมพันธ์ ของหัวใจ คนร่วมฝัน
คนที่ฉัน เรียกชื่อเธอ..ว่า ที่รักอยู่ทุกวัน
แต่ตอนนี้เธอกับฉัน หมดแล้ว...อดีต ที่ผ่านมา
     วันนี้...หลงลืมไป เลยโทรหา
ลืมว่าที่ผ่านมา ไม่มีค่า หมดความหมายในแววตา
น้ำเสียง แสนเย็นชา....
 มันเจ็บปวดเมื่อได้ยินที่พูดมา...เหมือนคนไม่รู้จักกัน
     เธอถามว่ามีอะไรให้ช่วยหรือเปล่า?
เพราะตอนนี้เธออยู่กับเขา คนร่วมฝันคนใหม่ ที่ไม่ใช่ฉัน
คนที่ตอนนี้ คือที่รัก ของกันและกัน
ส่วนตัวฉันทำได้ แค่เป็นส่วนเกิน.....
     ที่โทรหา เพียงแค่อยากได้ยินเสียง
ถึงแม้จะกลายเป็นเพียง...คนที่หัวใจที่ยับเยิน
ก็ถูกแล้วที่มีฉันกลายเป็นแค่เพียงแขกที่ไม่ได้รับเชิญ
เป็นได้แค่ส่วนเกิน...ที่น่ารำคาญสำหรับเธอ.....
     เป็นเพราะลืมเธอไม่ลง...หรอกที่รัก
แค่ได้ยินเสียงทายทัก...ก็ทำให้คนนี้ที่เคยพร่ำเพ้อ....
มันก็เลยพรานน้ำตาไหล...จนล้นเอ่อ
เป็นเพราะความรักที่มีให้เธอ...ไม่เคยลดลง
     ทำได้แค่เพียง ร้องไห้ให้เธอฟัง ทางเสียงโทรศัพท์
แม้ว่าเธอจะไม่เต็มใจรับ...ก็คงไม่บอกกันตามตรง....
มันแสนเจ็บปวดรวดร้าว เมื่อใจมันหลงรักคนที่ไม่มั่นคง.....
ลืมได้แม้คนที่จงรักภักดี....จนหมดใจ
     ขอโทษที่นะ..ที่โทรไปกวนใจ
คงไม่รบกวนมากไปใช่ไหม?
เขาคงไม่ว่าอะไร แค่เพื่อนเก่าโทรมาร้องไห้
ไม่ต้องบอกเขาหรอกนะ ว่าเพราะอะไร ฉันถึงเสียใจ
เพราะเขาคงรับไม่ได้เหมือนกัน....
     หากเขารู้ว่าความรักของเธอถูกกำหนดด้วยวัน...และเวลา...
พอครบกำหนดเธอก็ร่ำลา เพื่อค้นหาคนร่วมฝัน
ฉันอยากบอกเธอว่าชาตินี้ คงไม่มีทางเจอ คนที่เธอต้องการผูกพัน
เพราะรักของเธอคือการทำร้ายคนที่เคยรักกัน ด้วยการทำลาย
     วันนี้ทำได้เพียงร้องไห้ให้ฟัง
จะได้ลืมความหลัง ที่หัวใจของฉันนั้นต้องแตกสลาย
เพราะรักที่มีให้กับเธอมันคงจางหาย....ล้างให้หมดแล้วหัวใจ
ฉันจะอยู่คนเดียวต่อไป....โดยไม่มีคนใจร้าย...เช่นเธอ...........