:: แล้วเธอก็จะเข้าใจ ::

นางสาวใบไม้

                                  แล้วเธอก็จะเข้าใจฉันในสักวัน
                                  ว่าอะไรคือสิ่งสำคัญที่ทำให้ฉันเป็นเหมือนเดิมไม่ได้
                                  ไม่ใช่เพราะวันเวลาหรือระยะทางที่ทำให้เราห่างไกล
                                  ไม่ใช่เพราะไม่รัก...ไม่ห่วงใย....หรือไม่ใส่ใจกัน
 
                                   เพียงแต่ยังคงจดจำทุกถ้อยคำของเธอได้
                                   คำที่เธอเคยขอไว้คือเหตุผลสำหรับฉัน
                                   แม้อยากลืมว่าเคยเสียกี่หยดน้ำตาให้รินไหลไปกับมัน
                                   แต่ยิ่งอยากลืมเท่าไหร่กลับยิ่งจำจนขึ้นใจ

                                   ให้ฉันทบทวนให้เธอฟังทุกคำพูดก็ยังได้
                                   ...ขอร้องนะ...ถ้ารักกันจริงอย่าฉุดรั้งกันไว้จะได้ไหม
                                   ไหนบอกว่ารักกันแล้วคำรักของฉันมันวัดด้วยอะไร
                                   ไหนล่ะ...ถ้าจริงใจก็ปล่อยให้เธอจากไปด้วยดี
 
                                   ฉันเคารพการตัดสินใจของเธอเสมอ
                                   ทั้งที่ไม่เคยคิดว่าจะพบเจออะไรที่เลวร้ายได้เท่านี้
                                   แต่เมื่อมันเป็นความต้องการของเธอ...ฉันก็ยินดี
                                   ทั้งที่ไม่รู้ว่าต่อจากนาทีนี้จะมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร

                                    จนถึงวันนี้....วันที่เธอเดินกลับมา
                                    และเอ่ยปากบอกว่าอยากให้เป็นเหมือนเดิมได้ไหม
                                    ที่ผ่านมาเธอผิดเองที่ทำร้ายคนที่รักและไว้ใจ
                                    ขอโอกาสได้ไหม...ให้เธอได้แก้ตัวใหม่..อีกสักที
 
                                    ถึงเวลาที่ฉันจะบอกให้เธอได้รู้และเข้าใจ
                                    แม้ฉันจะไม่มีใครใหม่...แต่ใช่ว่าฉันจะหยุดยืนอยู่กับที่
                                    ชีวิตยังต้องก้าวไปข้างหน้าเพื่อค้นหาสิ่งดีดี
                                    และเวลาที่เคยมี....สำหรับเธอ...มันไม่มีทางย้อนกลับมา

                                    สักวัน....แล้วเธอก็จะเข้าใจเหตุผลของฉัน....
                                    ว่าสายน้ำที่ไหลไปนั้น....ไม่เคยไหลคืนกลับมาหา
                                    คงเหลือไว้แต่ร่องรอย...ตลอดหนทางยาวนานที่ผ่านมา
                                    และเป็นบทเรียน..ในการก้าวไปข้างหน้า..ก็เท่านั้นเอง..