น้ำตาที่ไหลบ่า...มาตอนนี้ แทนความภักดี...ที่ฉันคนนี้เคยมีให้ จากวินาทีนี้...ที่เธอก้าวเดินไป ฉันสัญญา...จะห้ามน้ำตาไม่ให้ไหลออกมา เขาคนนั้น...ยังคงคอยเธออยู่ กลับไปเฝ้า...ไปคอยดู...คอยห่วงหา ทิ้งฉันไว้...ที่ตรงนี้...อย่ามองมา อย่าทำเหมือน...กับว่า...อาวรณ์กัน ฉันยังยืน...อยู่ได้...หากไร้เธอ แม้น้ำตา...จะท่วมเอ่อ...อยู่แบบนั้น แต่ถ้าเขา...ขาดเธอ...ไม่เหมือนกัน ฉันเข้าใจ...ว่าเจ็บนั้น...เป็นอย่างไร ฉันเกิดมา...เพื่อเป็นเพียงผู้แพ้ แม้บางทีจะขี้แย...ไม่เอาไหน แต่เมื่อถึงวัน...วันนี้...ไม่เป็นไร ฉันไม่อยาก...ได้ชื่อว่า...แย่งคนใครเท่านั้นเอง บอกตรง ๆ ไม่อยากเป็นมือที่สาม โชคดี กลับไปหาคนของเธอเถอะนะ
28 พฤศจิกายน 2547 11:55 น. - comment id 379623
ฝากติชมด้วยนะ
28 พฤศจิกายน 2547 14:58 น. - comment id 379779
ไม่ต้องห่วงฉันว่าจะเป็นอย่างไร ขอให้เธอจากไกลไปจากฉัน กลับไปหาเขาที่เธอเฝ้าผูกพัน อย่าให้ตัวฉันต้องทำให้เธอเลิกกันเลยคนดี ฉันผิดที่มาที่หลังเขา ฉันจึงไม่อยากเป็นเงาอยู่อย่างนี้ ลืมฉันซะจบกันนะสิ่งที่เคยมี ฉันจะเก็บมันไว้เป็นเพียงความทรงจำดีดีสำหรับเรา *-*กลอนน่ารักดีค่ะ*-*
28 พฤศจิกายน 2547 16:12 น. - comment id 379860
ส่งอารมย์โศก ได้อย่างดีเยี่ยมมากครับ ๚ะ๛ size>
28 พฤศจิกายน 2547 20:16 น. - comment id 379976
จะเดินไปไหนคะ แสนแก้ว... มาเขียนอะไรให้อ่านกันแก้เซ็งแก็เจ็บในหัวใจ มันร้าวรานใจดี มาเขียนเสมอนะคะ
29 พฤศจิกายน 2547 12:09 น. - comment id 380327
อยากไปนั่งเป็นเพื่อนแก้เหงา
7 ธันวาคม 2547 20:46 น. - comment id 384566
จะมาเป็นคนที่เฝ้าคอยเธออยู่เสมอก็ล่ะกัน ครับ