คำขอโทษจากคนบาปหนา มันคงด้อยค่าเกินกว่าจะเอื้อยเอ่ย ก็ยังอยากเอ่ยคำ แม้จะเป็นเพียงลมรำเพย ก็อยากให้คุณรู้ไว้เลย ว่าขอโทษจริงๆ --อีกครั้งที่อยากให้ทุกคนเข้าใจด้วยว่า ที่เราติไปคือ ความเห็นเรา ถ้าเป็นพวกที่เค้าทำงานพิจารณาบทกลอนแล้วล่ะก็ ยิ่งกว่านี้อีก ต่อตรงทีว่า ฝีมือระดับเรา ใครๆก็ทำได้นั้น ก็ขอยอมรับนะ ตัวเองใช่ว่าจะเก่งกาจแต่อาศัยขยันส่งงานเขียนมากกว่า อย่างไรก็ตามเราอาจจะไม่เข้ามาในนี้อีกแล้วล่ะ เพราะไม่อยากวุ่นวายกับใครอีก บางคนก็ดีกับเรานะ ต้องขอบคุณบางคนจริงๆที่ดี กับเรา และขอบใจบางคนที่อุตส่าห์ต่อว่าเรา เราเองก็ห่างจากงานเขียนไปนาน ก็คงจะขอหยุดแต่เพียงเท่านี้ แล้วทุกคนเห็นพ้องว่าอย่างไรบ้าง มีอะไรยังไงเมลล์มาคุยกันได้นะ
เฟี้ยตเตอร์ 22 พ.ย. 2547 16:19 น. - ID 66037 
939
17
0
22 พฤศจิกายน 2547 17:00 น. - comment id 375180
ไม่ไห้ไปไหนค่ะ ไม่ว่า จะอย่างไร ก็ อยู่ ด้วยกันนะค บ้านนี้ น่าอยู่นะคะ คงมีบ้างที่เราอาจะทำให้เค้าขุ่นใจกระทบกันบ้าง........ ชีวิตโลลกภายนอก วุ่นวายมากพอดุ อย่าให้ มัน เป็นโรคติเดเชือ้ ในอินเตอร์เน็ต ซิคะ ขอแค่ เรา อยู่ ไป เรื่อยๆๆ ตาม เวที ที่ หน้าที่ที่ต้อง แสดง ในโลกเน็ต พอมะคะ รอคอยคุฯเขียนกลอนมาให้ อ่านนะคะ คุรเขียนกลอนดีกว่า ดาหลา มากมายค่ะ ขมๆๆๆๆ
22 พฤศจิกายน 2547 17:24 น. - comment id 375207
อย่าน้อยใจไปเลย คนเราก็มีทั้งคนรักคนชัง แต่จิ๊บกลับชอบให้คนติมากกว่าคนชมนะ ไม่รู้เป็นงัย เมื่อเขาติมาเราจะได้รู้ข้อเสียแล้วจะได้ปรับปรุง
22 พฤศจิกายน 2547 18:01 น. - comment id 375231
บ้านหลังใหญ่ คนหมู่มาก ย่อมกระทบกันเป็นเรื่องธรรมดา... เราอาจทำให้บางคนไม่พอใจ ความคิดเห็นไม่ตรงกัน ก็ขอให้ค่อยๆปรับตัวกันไป... ดีกว่าจะจากไปกันเลย บ้าน Thaipoem อยู่มานานแล้ว คงมีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นแล้ว และคงยังจะเกิดขึ้นอีกต่อไป การจากไป... แม้เรื่องราวจะจบ.. แต่.. ก็มีทางออกที่ดีแบบอื่นด้วย... คงจำได้ ความตั้งใจเดิมที่เข้ามาคืออะไร แต่งกลอน... อ่านกลอน ดูจินตนาการของผู้เขียน.. อย่าเอาเหตุการณ์แบบนี้มาทำลายความตั้งใจเดิมเลย... ถ้าไม่ลำบากใจเกินไป ก็อยู่ต่อไปอย่างสบายใจ... ทำตามความตั้งใจเดิมของเรา.. :-)
22 พฤศจิกายน 2547 18:04 น. - comment id 375233
อย่าคิดมากเลยค่ะ คนเรามีการทำผิดได้ด้วยกันได้ทั้งนั้น ไม่มีใครทำถูกทุกอย่างหรอกค่ะ ทำผิดแล้วขอโทษแล้ว ก็ถือว่าคุณทำดีแล้วค่ะ ฉะนั้นเริ่มต้นใหม่นะค่ะ บ้านกลอนไทยเป็นบ้านที่เราอยู่กันแบบเพื่อนพ้องน้องพี่ รับประกันไม่มีใครโกรธหรือไม่ให้อภัยคุณหรอกค่ะ ยินดีจะตามเป็นกำลังใจให้เสมอนะค่ะ
22 พฤศจิกายน 2547 19:49 น. - comment id 375307
อยากจะขอ ขอโทษ เพื่อจะหายโกรธ ขอโทษแทนเขานะ
22 พฤศจิกายน 2547 23:21 น. - comment id 375563
อย่าจากไปไหนเลยนะคะ บ้านหลังนี้อบอุ่นดีออกค่ะ เพราะบ้านหลังนี้มีความหลากหลาย เราก็ต้องหายึดส่วนใดส่วนหนึ่งของบ้านไว้เป็นมุมของเราเอง ถ้าขาดส่วนใดส่วนหนึ่งไป บ้านก็เงียบเหงา ขาดชีวิตชีวานะคะ ฉะนั้นอย่าจากไหนเลยนะคะ อยู่เป็นเพื่อนกันก่อนนะคะ เป็นกำลังใจให้นะคะ
23 พฤศจิกายน 2547 00:08 น. - comment id 375612
การอยู่ร่วมกันโดยมิตรภาพเป็นสิ่งดี.. ตรงนี้ก็เหมือนบ้านของเราทุกคน หนักนิดเบาหน่อย ก็อภัยกันไป.ค่อยๆคุยกัน.. ที่สำคัญคือการปรับตัวเข้าหากัน..แสวงจุดร่วม สงวนจุดต่าง..เราถึงจะยืนอยู่ในสังคมได้โดยมิยากนัก...สวัสดีนะ
23 พฤศจิกายน 2547 00:13 น. - comment id 375614
...หลายคนก็หลายความคิด ไยต้องนำมากังวลด้วยคะ ...คำกระทบกระเทียบหรือเสียดสีใดๆ ที่ก่อให้เกิดความระคายใจ ...มันก็เพียงแค่อักษรผ่านตาเท่านั้น ดีก็รับไว้ ไม่ดีก็กองไว้อย่างเดิม ...หลาย ๆ วันมานี้ อัลมิตรามองเห็นความวุ่นวายที่เกิดขึ้น ...ก็ได้แต่รู้สึกถอนใจ แต่ก็รีบดึงความรู้สึกนั้นทิ้งไป ...อย่างน้อย ตัวคุณเองรับรู้ว่า คุณมีเจตนาใด ...บางที สายตาของคนอื่นที่มองมา อาจมองไม่เห็นคุณค่านั้น ...แต่นั้นก็ไม่ใช่สายตาของเพื่อนทุกๆคน ณ ที่นี้ ...และในเมื่อสิ่งที่คุณทำ ไม่ได้นำความเดือดร้อนมาให้ใคร ...จะสนใจทำไมเล่า กับข้อหาต่าง ๆ ที่มีคนซัดทอดมาถึง ...ที่สำคัญที่สุด ถ้าใจไม่นิ่งพอ อย่าได้แตะคีย์บอร์ด ...คำนี้อัลมิตราท่องไว้ในใจเสมอ เมื่อประสบเหตุการณ์ที่ชวนหัวเสีย ...จนทุกวันนี้ เฉยเสียแล้ว ไม่ค่อยจะยินดียินร้ายประการใด ...คนหมู่มาก เราห้ามไม่ได้ที่จะคัดสรรผู้คนที่อยู่รอบข้าง ...แต่เราเลือกได้ที่จะมีสุข นะคะ ราตรีสวัสดิ์ค่ะ ... แล้วค่อยเจอกันนะ
23 พฤศจิกายน 2547 06:49 น. - comment id 375654
มาให้อภัยด้วยคน........
23 พฤศจิกายน 2547 10:27 น. - comment id 375753
สำนึกก็ดีแระ.. กลับตัวกลับใจ...สังคมยังให้อภัย
23 พฤศจิกายน 2547 13:21 น. - comment id 375881
แม้จะไม่ค่อยได้คอมเม้นท์ แต่มัทก็อ่านงานของเพื่อน ๆ แทบทุกคนนะคะ อย่างไรก็อยากให้อยู่ เป็นเพื่อนกันค่ะ มัทเองก็ไม่ใช่นักเขียน เพียองอยากแต่งกลอนและชอบอ่านงานเขียนของเพื่อน ๆ ค่ะ ที่นีเหมือนเป็นห้องสมุดกวีหลังหนึ่งที่เราน่าจะแวะเวียนมาหา ไม่ใช่หลบหลี้หนีหน้านะคะ
23 พฤศจิกายน 2547 13:50 น. - comment id 375906
อย่าคิดมากไปเลย เฟียตเตอร์ นางฟ้าชอบอ่านกลอนของเฟียตเตอร์มากๆนะคะ เพราะดีออก เพราะนางฟ้าเป็นคนชอบแต่งกลอนเปล่า ชอบอ่านกลอนเปล่า และกลอนของเฟียตเตอร์ก็มีเอกลักษณ์ของตัวเองมากๆ อย่าไปแคร์คนอื่นมากเลยค่ะ จะให้ทุกคนชอบกลอนหรือชอบที่ตัวเราหมดทุกคนก้อไม่ได้ ทุกอย่างบนโลกใบนี้มีสองด้านนะ เฟียตเตอร์ต้องมองด้านดีๆที่ให้กำลังใจไว้ และนำด้านร้ายๆไปเป็นแรงให้ตัวเองทำสิ่งที่ดียิ่งกว่า นางฟ้าจะเป็นกำลังใจให้และไม่อยากให้เฟียตเตอร์ไปไหนรู้เป่า สู้ๆค่ะ..อยู่บนจุดยืนของตัวเอง..เข้มแข็งนะ
24 พฤศจิกายน 2547 15:27 น. - comment id 376891
Thanks ดาหลามากกกกกกเลย บางทีอาจจะไม่ไปไหน อยู่แถวๆนี้ แต่ขอหลบไปพักดีกว่า
24 พฤศจิกายน 2547 15:29 น. - comment id 376893
ถึงคุณไอติมรสต้มยำนะ ติดี แต่เราทั้งด่าทั้งว่างงงงงงงงงงงง ยังไงก็ขอบใจที่แวะมาทักทาย
24 พฤศจิกายน 2547 15:31 น. - comment id 376894
จริงของคุณพันดาวนะ เราเองก็ควรมีจุดยืน ไม่ไขว้เขว เพียงแต่เราเบื่อเท่านั้น....... อาจหายไปสักพัก นานหน่อย
24 พฤศจิกายน 2547 15:33 น. - comment id 376896
คุณผู้หญิงไร้เงา บ้านหลังนี้น่าอยู่จริงๆนั่นแหล่ะ ถ้าเป็นไปได้เราอยากจะเอากลอนของพื่อนๆไปรวมเล่มไว้เป็นที่ระลึกจัง ยังไงคงจะได้เจอกันเร็วๆนี้ (หวังไว้นะ)
24 พฤศจิกายน 2547 15:35 น. - comment id 376899
จ้า..คุณแม่จิตร เราเพียงแต่อยู่ในอารมณ์ แบบที่เบื่อน่ะ แคยเจอที่ไยไหมมา นักเขียนเพื่อนๆบอกว่าคนอื่นก็เคยเจอแบบนี้ พวกตัวป่วนนะ การติที่มีเหตุมันก็ดีนะ แต่อันนี้เค้าว่าเราน่ะ ไม่รู้ทำไม
24 พฤศจิกายน 2547 15:38 น. - comment id 376902
อยากยอยู่เป็นเพื่อนเหมือนกันนะ คุณเพีงพลิ้ว เราไม่ได้ไปไหนหรอก ยังอยู่ อาจจะเข้าไปแวะทักทายเพื่อนๆ ถ้ามีเวลา แต่จะไม่เข้ามาตั้งกระทู้ (ช่วงนี้) เคยเจอกลับมาตั้งอีก โดนด่าซ้ำว่าไม่ แน่จริง ..................
24 พฤศจิกายน 2547 15:41 น. - comment id 376906
คุณผู้เฒ่า จริงอย่างที่คุณว่านะ เราเองก็อยากปรับตัวน่ะ จริงๆมีแต่คนเข้าใจเรา แต่แค่คนเดียวที่ ไม่ชอบเรา ไม่รู้ทำไมเรารู้สึกไม่ดีได้
24 พฤศจิกายน 2547 15:44 น. - comment id 376910
คุฯอัลมิตรานะ ดีใจกับคำของคุณ เราเองก็จะทำให้ได้นะ ขอบคุณสำหรับกำลังใจ
24 พฤศจิกายน 2547 15:46 น. - comment id 376912
คุณผลิใบ ดีจังที่คุณให้อภัย(ในนื่องอะไร) แต่คุณก็ดีกับเรามากนะ
24 พฤศจิกายน 2547 16:34 น. - comment id 376955
ดีใจที่มีคนให้อภัย?????? แต่อย่างที่บอก ถ้าจะให้เราอ่านแล้วไม่ติ ก็คงไม่ใช่เรา แต่จะเขียนกลอนแล้วโดนด่า (ที่ไม่ได้ติ) ก็ขอผ่านดีกว่า
24 พฤศจิกายน 2547 16:36 น. - comment id 376956
ถึงคุณมัดหมี่ เข้าใจที่คุณบอก และขอบใจนะ ที่แวะเข้ามาให้กำลังใจ หายไปก็จะคิดถึงทุกคนเช่นเดิม
24 พฤศจิกายน 2547 16:38 น. - comment id 376960
เราเองก็มีจุดยืนนะ แต่ยังไม่แข็งพอ จึงต้องเสียกำลังใจเมื่อถูกคนแย่ๆมาต่อว่า แต่ต้องขอบคุณนางฟ้ากับซาตานมากที่ ให้กำลังใจ พร้อมข้อคิดดีๆๆๆ ไว้ยังไงจะติดต่อไปหานะ
29 พฤศจิกายน 2547 00:43 น. - comment id 380143
กำสิพี่ชาย ยังว่าอยู่ เด๋วนี้หายไปไหน? ไหงงั้นล่ะครับ? ยิ่งใครมันกล้ามาว่า ก็โพสท์กลอนส่งคืนไปให้มานอ่านกันให้หนำใจไปเลย สะใจดีเพ่ชาย เรื่องแบบนี้ มันพัฒนากันได้ครับ ความคิดไปความคิดมันสิ อ่านแล้วไม่ถูกใจกันตรงไหน ผิดถูกยังไง บอกกันดีๆไม่ได้มันก็ต้องมีสงครามกลอนกันแล้วเฮีย อย่าไปยอมมันดิ เรื่องไรล่ะ ใจเรามันใจรัก ปล่อยทิ้งไปเสียดายความมุ่งมั่นครับ ถึงพี่จะผิดจะถูกยังไง ผมอ่านไปก็ยังได้รับความหมายที่พี่ถ่านทอดไว้อ่าครับ ดีกว่าบางคนด้วยซ้ำอ่ะพี่ แล้วพี่จะทิ้งไปซะมันน่าเสียดายอ่าคับ สู้ๆนะพี่ ป๋มเปงกำลังจัยให้ (เอาป่าว?) สู้ๆนะ เรื่องแค่นี้ไม่ต้องไปสนมันครับ ลุยต่อกันเถอเฮีย แย๊กกส์..!!
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
