มีแต่จะห่างเหิน ยิ่งเนิ่นนานยิ่งรานร้าว ไกลห่างทุกอย่างสาว แต่จำเท้าต้องก้าวเดิน ผ่านพ้นด้วยจนใจ แม้นห่วงใยต้องทำเมิน เพราะรักเขาเหลือเกิน จึงต้องเดินด้วยน้ำตา แทนคำพร่ำเฉลย หลั่งเปิดเผยอยู่ตรงหน้า แทนถ้อยละห้อยหา ว่ารักนุชที่สุดแล้ว
เทาสีเงิน 22 พ.ย. 2547 06:23 น. - ID 66006 
413
1
0
22 พฤศจิกายน 2547 09:09 น. - comment id 374819
ช่างเขียนงานได้งามกระไร
22 พฤศจิกายน 2547 09:11 น. - comment id 374821
มีแต่จะเหินห่าง ทุกรอยทางที่ย่างก้าว ในเหมือนทุกเรื่องราว มีรอยร้าวก้าวเข้ามา *-*กลอนน่ารักมากเลยค่ะ*-*
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
