ฉันเป็นผู้ฆญิงช่างฝัน ที่อยู่กับคืนวันเหว่หว้า ฉันทำได้เพียงเขียนบันทึกผ่านกาลเวลา ที่รอวันเธอกลับมาพบเจอ ฉันมีเรื่องราวต่างๆมากมาย ที่ผ่านเข้ามาทักทาย..สม่ำเสมอ ฉันผิดเองที่เอาทุกเรื่องไปเกี่ยวพันกับเธอ ทั้งที่เราไม่ได้พบเจอไปพร้อมๆกัน ฉันยังอยู่ตรงนี้ที่เก่า อยู่กับความหม่นเศร้าของเงาคนที่แปรผัน ฉันอยู่กับขอบฟ้าเวิ้งว้างใต้เงาพระจันทร์ และอยู่กัยคำพร่ำรำพันว่า ยังรอ อันนี้ลอกมาจากหนังสือกลอนของพี่สาวเราเอง ชื่อ ท้อฟฟี่ (ไม่ใช่อะไรหรอก เคยเป็นบก.ให้เราด้วยอ่ะ)
เฟี้ยตเตอร์ 16 พ.ย. 2547 12:14 น. - ID 65645 
1322
5
0
16 พฤศจิกายน 2547 12:15 น. - comment id 371192
พิมพ์ผิดอีกแล้วอ่ะ แง..............
16 พฤศจิกายน 2547 14:25 น. - comment id 371275
ใจเย็นๆครับ เข้าไปแก้นิดสิ ความหมายดีน่ะครับ ยังไม่เห็นตอบเลยว่าสำนักงานอยู่ที่ไหน แล้วเมื่อไหร่จะได้อ่านกลอนของคุณสักที รอชื่นชมอยู่ครับ สวัสดี @@@@@@@@@@@ เพราะสัมพันธ์กลมเกลียว คอยรั้งเหนี่ยวเกี่ยวเราไว้ จากใจถึงอีกใจ เพียงฝันในใต้เงาจันทร์ @@@@@@@@@@@
16 พฤศจิกายน 2547 14:49 น. - comment id 371303
ความรู้สึก ลึก ๆ ตรึกในอก ทั้งซุกซก อยู่ ไม่รู้จักหาย คิดถึง ถึงเฝ้ารอ ไม่ท้อใจ เพียงเพราะกาย ได้รัก ปักที่ รอ มาทักทายนะ
16 พฤศจิกายน 2547 14:50 น. - comment id 371304
ตอบไปแล้วนี่ของใยไหม แต่ตอนนี้เลิกทำกลอนแล้ว ลองส่งไปที่มิสเตอร์เฟรนด์สิ หรือที่เราก็ได้ถึงเหมือนกัน คือ รับงานมาทำ ที่บ้านน่ะ นานๆจะส่งไปให้ครั้ง จึงไม่ค่อยมีงาน โฆษณา เฉยเลย
16 พฤศจิกายน 2547 14:52 น. - comment id 371306
ขอบคุณ แม่จิตรด้วยนะ ที่แวะมาทักทาย
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
