เพ้อได้ยาวที่.......แต่ไม่จบ

ดาหลา & ปะการัง

อยากถามเธอคนดีว่าวันนี้ 
ลืมแล้วแล้วสิว่าวันเกิดฉัน
เกิดอะไรขึ้นใยลืมมัน 
ลืมแล้วลืมนิ่งนิจสนิท
ไม่เคยลืมสักปีจำเป็นนิจ 
ประตูใจของเธอนั้นได้ปิด
เพราะว่าจิตที่เคยนิจพิสมัย 
คลายคลอนไปแล้วหรือแก้วตา
เคยบอกรักฉันวันหลายครั้ง 
เคยตอกย้ำเสมอรักเธอทุกครา
แล้ววันนี้เกิดอะไรไร้จำนรรจา 
แกล้งให้นำตาเอ่อล้นหัวใจ
ฉันไม่รู้เกิดอะไรกับวันนี้ 
โอ้คนดีลืมหมดแล้วที่บอกไว้ 
รักพี่แนบแน่นแม้นจากไกล 
แต่หัวใจก็ยังอยู่คู่เคียงเธอ
ไม่อยากคิดอะไรไว้ล่วงหน้า 
ไม่อยากคิดว่าเหตุใดกลายรักตรม
ไม่อยากแม้จะติดตรมขม 
เพราะเธอยังนิ่งเงียบไร้คำวอน
อยากร้องออกไปคาใจก่อน 
เคยอ้อดอ้อนวอนเว้าเจ้าตัดรอน
หากบังอรห่างและร้างลา 
อรอุมาตอบพี่ทีนี่อะไรวานบอก
พี่จะถามเจ้าไม่รักใยแกล้งหลอก 
พูดกลับกลอกที่ไว้
ว่าเจ้ารักพี่แน่แม้นต้องห่างไกล 
มั่นคงไว้ไม่กลายแม้ชีพวาย
ไม่รักพี่แล้วหรือคนดีจึงห่างหาย 
ไม่ติดต่อแม้วันนี้วันพี่ชาย
คงได้แต่นั่งคิดและคิดอีก 
หรือเจ้าคลายรักพี่แล้วรักลวง 
เขียนกลอนยาวให้คนดีพี่รออยู่ 
ยอดพธู คนดีที่พี่ห่วงหวง
ใจยังคงคิดถึงวันของเราสอง 
จะครองคู่อยู่เคียงกันจนวางวาย
วกวนไปหัวใจพี่สับสน 
ดวงกมลคนดีทำพี่เจ๊บกาย
ตอบกลับมาหาคนดีพี่จะคอย 
ว่าจะถอยออกจากใจของรักเรา
เพียงบอกมาสักคำก็จะจบ 
แล้วจะลบทุกอย่างที่ตั้งหวัง
จะไม่รั้งเธอให้ร้าวราญ 
จะเดินห่างออกไปเหมือนไร้ใจ
บอกกับพี่เถิดคนดีมีรักใหม่ 
พี่จะยอมถอยห่างเจ้าดวงใจ
บอกมาเถิดอย่ากลัวพี่จะว่า 
แล้วจะไปให้ไกลจนไร้เงา
ไม่มีการตอบรับจากหมายเลข 
เพราะเอกเขนกเอียงคู่เขา
ไม่ตอบรับกลับใจวางวาย 
ใจสลายเพราะคนดีทำพี่เรา
นานเท่าไรแล้วนะที่รักอยู่ 
นานเท่ารู้รักกันมั่นนานเนาว์
ไม่รู้โง่งมงายกลายโง่เขลา 
นานแล้วเราบอกรักมิคลาย
ได้แต่เพ้อหาไปไร้ตอบรับ 
ได้แต่เพ้อรักบอกยอกกาย
ได้แต่พรายพร่างอ้างน้ำคำ 
ถามเธอไปอีกทีแม้นไม่รักกัน
ขอคำตอบสักทีจะได้ไหม 
ขอคำตอบกลับมาว่าไม่รัก
ขอบคำตอบสักคำจำใจกลาย
จะได้บอกตอกย้ำช้ำใจตาย 
ดาหลา & ปะการัง
๑๒ พฤศจิกายน ๒๕๔๗

เพ้อได้ยาวที่.......แต่ไม่จบ