ก้าวข้ามความเหงาไปด้วยกัน

แอ็ปเปิ้ล

คนดี..ของฉัน
หากวันหนึ่งเธอนั้นแหงนมองฟ้าแล้วพบกับความว่างเปล่า
หากถนนที่เธอเดินไปพบเจอแต่หมอกควันอันทึบเทา
หากความรักที่กอบเก็บมาเนิ่นยาวถึงเวลาต้องสูญหายไป
ฉันจะกุมมือ..และบอกกับเธอว่า
อย่าผูกเปลแห่งความเหว่ว้า ในห้องเหงาอันหวั่นไหว
กลับมาเส้นทางแห่งความหมาย..อันเป็นนิยามของคำว่า..ลมหายใจ
โลกนี้ช่างกว้างใหญ่...เธอไม่ใช่คนแรก และคนสุดท้ายที่เสียน้ำตา
เปิดหน้าต่างของชีวิตออกมาดูโลกภายนอก
ดวงตะวัน...กระซิบบอกเรียกความฝันของเธอกลับมาหา
สายลม...ขับกล่อมจิตวิญญาณที่บอบช้ำบนกาลเวลา
รัตติกาล..ได้นำพาความสงัดคลุมกายเธออย่างแผ่วเบา
เพียงแค่ช่วงชีวิตที่สะดุด..แต่ยังไม่หยุดลง
การเริ่มต้นยังคงรอคอยแม้แต่ผู้ซึ่งเรียกขานตัวเองว่า...ว่างเปล่า...
ความฝัน ความหวัง โบกมือเรียกเธอตลอดเวลาใต้ฟ้าสีเทา
ความปวดร้าว ในวันเก่า เพียงแค่ริ้วรอยของกาลเวลาที่ไม่นานก็ผ่านไป
ยืนมือมาที่ฉันนะคนดี...
แล้วฉันจะพาเธอก้าวผ่านช่วงเวลาความเศร้านี้ไปพบกับความสดใส
หัวใจดวงหนึ่งที่พร้อมเติมเต็ม...อาจไม่กว้างใหญ่เท่าฟ้าไกล
แต่จะโอบล้อมเธอด้วยความห่วงใย...เพื่อพาเธอก้าวไปพบวันใหม่ที่งดงาม
*****************************************************************
ใครคนหนึ่งบอกกับฉันว่า...
ชีวิตเหมือนกับซากกระดาษสีขาว...ที่ยังรอคอยสีสัน มาแต่งแต้ม 
ครั้นขีดเขียนความหมายของอักษรของชีวิตได้สำเร็จ
ไม่นาน...ริ้วรอยของความรู้สึกนั้น ก็จะลบเลือนไปกับกาลเวลา
และเหลือเพียงกระดานใจที่ว่างเปล่า ที่ยังรอคอยการกลับมา
สำหรับการค้นหาที่ไม่อาจสิ้นสุดของใจ ได้เลย.....
ขอเป็นกำลังใจให้กับเพื่อน ๆ ที่กำลังจะก้าวข้ามผ่านช่วงเวลาแห่งความเศร้านี้ไปนะคะ ^______^