เป็นคนธรรมดา เคยเสียน้ำตาทุกครั้งที่รู้สึกอ่อนไหว ไม่ใช่เหล็กกล้าที่แข็งนอกอ่อนใน หรือใบไม้ที่พริ้วไหวตามสายลม มีหัวใจเหมือนทุกคน มีความอดทนและอดกลั้น แต่ก็มีขีดจำกัดเหมือนกัน ไม่ใช่รูปปั้นไร้ชีวิตชีวา บางครั้งอาจจะดูเหมือนเฉยๆ เหมือนไม่รู้สึกอะไรเลยไม่ใช่ ฉันก็มีชีวิตและจิตใจ ก็อยากที่จะมีใครสักคนเหมือนกัน
10 พฤศจิกายน 2547 16:28 น. - comment id 367512
ฉันเป็นเพียงคนธรรมดา ที่ยังห่วงหาความสุขสันต์ อยากเจอคนที่สำคัญ ให้ตัวเองสุขทุกวันเหมือนใครใคร *-*กลอนแต่งได้ดีค่ะ*-*
10 พฤศจิกายน 2547 16:41 น. - comment id 367517
ฉันเป็นผู้หญิงธรรมดา ไม่ได้มาจากฟ้าหรือดาวดวงไหน มีความรักมั่นคงและจริงใจ แต่ก็ยังอ่อนไหวและอ่อนแอ
11 พฤศจิกายน 2547 06:44 น. - comment id 367828
ผลิใบอ่อนแตกช่อชูกอรัก ดอกแห่งภักดิ์ผลแห่งพลีใจเราสอง ดอกนิยามความหอมธรรมนำครรลอง ดอกเพชรหอมกระจายคล้ายชีพเรา.. ดอกเสน่หาบานสายคล้ายสิ้นหวัง ดอกโศกฝังซ่อนไว้แทนใจเหงา ดอกพิสวาสรอชาติหน้าสนิทเนา สำหรับเราดอกกระทมบานเต็มช่อขอกล้ำกลืน!