เคยไหมที่จะรักเพียงแรกพบ เคยไหมที่แค่สบตาก็หวันไหว เคยไหมที่เพียบพบหน้าก็ดีใจ เคยไหมที่โลกทั้งใบสีชมพู แม้ไม่รู้ชื่อของคนคนนั้น แม้ไม่เคยได้ยินเสียงผ่านแก้วหู แม้ไม่เคยสัมผัส เพียงตาดู แม้แค่รู้จักเธอก็ดีใจ มันเป็นความรู้สึกบอกไม่ถูก มันเป็นลูกผสมที่สดใส มันเป็นชอบบวกรักอยู่ข้างใน มันเป็นไง ไม่รู้ สุขจริงจริง แม้ว่าเธอจะไม่เดินเคียงข้าง แม้ว่าเธอจะจะเป็นเพียงผุ้หญิง แม้ว่าเธอจะมีชายให้แอบอิง แต่ความจริง...ฉันคงไม่ หลอกตัวเอง ........ .... .. . . . รักคนมีแฟนแล้วนี่หว่าทำไงได้
8 พฤศจิกายน 2547 04:09 น. - comment id 365857
บ่อยไปค่ะ
8 พฤศจิกายน 2547 04:42 น. - comment id 365858
ไม่ผิดหนินา ไม่แปลก รักได้ ไม่เสียหาย
8 พฤศจิกายน 2547 05:29 น. - comment id 365861
ชอบกลอนจัง
8 พฤศจิกายน 2547 10:06 น. - comment id 365908
ช้าม...อารายเช่นนี้ ร้าก....โคนมีจ้าวของ..ง...ง..ง...
8 พฤศจิกายน 2547 14:05 น. - comment id 366059
เพียงเพื่อผ่านมาเป็นกำลังใจให้เธอคนดี +.+ กลอนน่ารักดีนะค่ะ+.+ ( ^ . ^ )...คิดถึงจ้า...( ^ . ^ )
8 พฤศจิกายน 2547 18:31 น. - comment id 366226
ชอบมากครับ
9 พฤศจิกายน 2547 19:34 น. - comment id 366740
อ่ะหุหุ
9 พฤศจิกายน 2547 21:17 น. - comment id 366839
เหมือนจะเคยนะคะ อิ อิ ไม่รู้ว่าตอนนี้เป้นอยู่อ๊ะเปล่า อิ อิ...
10 พฤศจิกายน 2547 00:34 น. - comment id 367061
น่ารักดี
12 พฤศจิกายน 2547 16:05 น. - comment id 368940
เอาน่าคิดรายมาก สักวันมานต้องเป็นของ เรา อิ ๆ ๆ ๆ