อยู่คนเดียว เปลี่ยวดาย กลางฝูงชน แม้ผู้คนมากมายสักเพียงไหน ความเหงา อ้างว้าง เหว่ว้า ปวดใจ มองทางใด ไม่มีใคร ไม่มี ---+++----+++----+++---- จะรออยู่ เพื่อจะพบใครคนหนึ่ง คนผู้ซึ่งเป็นกำลังใจ ไม่หน่ายหนี เดินร่วมทาง แม้ยามอ่อนล้าเต็มที สุดทางที่แห่งใดเกินคาดเดา
1 พฤศจิกายน 2547 18:29 น. - comment id 361761
หุๆๆ ก็เจิมซะให้ตัวเอง อิๆ หายไปนาน กว่ากลอนจะออกมาได้แต่ละบท เฮ้อ!!!
1 พฤศจิกายน 2547 19:36 น. - comment id 361812
กลอนเพราะจ๊ะ รูปก็น่ารักมาก เหงา.....เมื่อสายลมนิ่งๆ เหงา...เมื่อทะเลไร้คลื่น เหงา....เมื่อเธอคิดลืม เหงา...ไม่ไร้เงาเธอในหัวใจ คิกๆๆๆเกี่ยวไรเนี่ยแวะมาทักทายจ๊ะ
1 พฤศจิกายน 2547 20:16 น. - comment id 361852
กลอนคุณเพราะแล้วล่ะ ติดแต่ตรงวรรคจบ ถ้าทำให้อ่านแล้วรื่น ความหมายดี กว่านี้จะดีมาก ................... แวะมาทักทายนะ
1 พฤศจิกายน 2547 20:24 น. - comment id 361859
เหงาใจไยนิ่งเฉย อย่าละเลยคนข้างเคียง มองพบอย่าหลบเลี่ยง เหวี่ยงใจไปให้คลายเหงา
1 พฤศจิกายน 2547 23:01 น. - comment id 361980
มอบให้กำลังใจ แด่เพื่อนไทยในโพเอ็ม มอบให้แบบเต็มเต็ม เพื่ออิ่มเอมกับน้ำใจ *-*มาเป็นกำลังใจให้นะค่ะ อยู่สวยจัง*-*
2 พฤศจิกายน 2547 06:54 น. - comment id 362085
มาเป็นกำลังใจให้ครับ
2 พฤศจิกายน 2547 08:21 น. - comment id 362123
... เหงา เหมือนกันเลย อ่ะ ....
4 พฤศจิกายน 2547 19:48 น. - comment id 363868
รูป...the shutter อย่างแรงเลยเพื่อนเรา แต่กลอนเพราะดีนะ...ระวังจะรอจนเหงือกแห้งล่ะ