ไปกับลม

ธันดร

ระริ้วลอยรักลาร้างเลือนร่วง    
ให้ห่วงหวงลวงล่อให้เหี่ยวห่อ
รักลอยลมร่องลอยเรื่อยรักรอ  
หนักนักหน้อนี้นี่นานนับนาน
รักร้อยเล่ห์เรรวญรำพันจิต     
ใคร่ครวญคิดคึกคะนองหาร
แต่ต้องตายต้องรักให้วายปราญ  
หักหารรักหักเหี้ยวให้อาลัยเอ๋ย				
comments powered by Disqus
  • ::::เสียงที่ไม่ได้ยิน::::

    16 ตุลาคม 2547 17:53 น. - comment id 352214

    อ่านยากไปสักหน่อย...
    แต่ก้อแต่งได้สัมผัสอักษรกันดีจ้าาาา
    และมาทักทายจ้าาาา.....!!!!
  • สนิมรัก

    16 ตุลาคม 2547 18:39 น. - comment id 352223

    บาดลึกในอารมณ์
  • extreme life

    16 ตุลาคม 2547 19:40 น. - comment id 352246

    รักร้าวร้อยรับรู้รนระราน
    ให้เห็นหาญเหินห่างหางหายห้วน
    เราร่ำร้องร้อนรนร้ายเรรวน
    หันห้องหวนหดหู่หาหนไห้
    
    พระเจ้าจอร์ช...มันยากมากกกก ^o^
  • tiki

    16 ตุลาคม 2547 22:42 น. - comment id 352345

    ฝากดูซื้อ ปทานุกรม นักเรียนมาไว้ดูตัวสะกดสักหน่อยนะคะ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน